દ્વિરેફની વાતો તૈયાર રહી ઘણાને તૈયાર કર્યા અને માલ્યા. હવે તે તેનું ન વર્તમાનપત્રામાં પણ આવતું થયું હતું. વીનુની મુલાકાતને વખત થયા ત્યારે તે પેાતાની સાથે જેલમાં ગઈ. જેલની વિધિ પ્રમાણે તેમને દાખલ કરીને અંદર બેસાડયાં. થોડીવારે વીનુ આવ્યો. તેણે માતાની પ કેસરી ખાદીની સાડીમાં કંઇક પ્રગલ્ભ રીતે ખુલ્લે માટે ખેડેલી દિવાળી જોઈ, પણ તે તરફથી આંખ ખસેડી તેણે માન કુશળ સમાચાર પૂછ્યા, અને પોતાના કહ્યા. આટલા માસના જેલના અધિકારીએ માં આ વખતે અધિકારીઓન જોઈ ને વીનુ જરા અસહકારીઓના સહવાસથી માસાઈની મૃદુતા આવી હતી. ડખલ નહેાતી, પણ દિવાળીને થઈને બેઠે. ૭૪ પણ પંદરેક દિવસમાં ત્રીનુ ઘેર આવવાના છે એ અપેક્ષાએ તેની માતા વધારે ઉત્સાહમાં હતી. તેણે વીનુને કહેવા માંડ્યું કે તું ઘેર આવીશ ત્યારે ઘર ઉપર મોટા ઝંડા ફરકતા જોઈશ “એમ કે ? સારું કર્યું બા ! ” વીનુએ કૃત્રિમ હર્ષ બતાવ્યો. પણ જો હવે તું ઘેર આવે ત્યારે દિવાળીએ થડા દિવસ આપણે ઘેર રહેવા આવે એમ તું ન કહે ? ” ..
ખા, એ તે એનાં માબાપને ફાવે તેમ કરે. ” . માબાપને ત્યાં કયાં છે ? એ તા ભામણા ગામમાં ને દેશનું કામ કરવા હવે ત્યાં જ રહે છે. ત્યાંની સરદાર થઈ છે! ” ભામણામાં ઝંડાવાળી દિવાળી સરદાર થઈ છે તે દિવાળી ? ” વીનુએ જિંદગીમાં પહેલી જ વાર દિવાળી સામું જોયું. (F દ્ર હા, હા. એની કેસરી સાડી નથી જોતે ? ” ‘અરે શાબાશ રે શાબાશ. ” વીતુએ વેગમાં આવી જ કહ્યું અને ઘણા જ જોરથી દિવાળીને! બરડા થાય 13
