'એ દૃષ્ટિ સાથે મુજ કાળજામાં
'ચોટી જતો'તો વણખા સમો કૈં.
'હૈયા મહીં કૈં ડુસકાં ભર્યાં'તાં,
'ઘડીક તો બોલી શકી ન એ કૈં;
'દેઈ શક્યો હું પણ ના દિલાસો,
'મને ય ના ભાન રહ્યું કશું એ.
'એનો પતિ ક્યાંહીં હતો દીઠો મેં?
'એવું મને આખર સ્પષ્ટ પૂછ્યું!
'આશ્વર્ય ને બીક મહીં ગળ્યો હું,
'શક્તિ હતી ઉત્તર આપવા ના.
'કિન્તુ પછી સ્પષ્ટ વિશેષ બોલી,
'કે એ હતો ન્હાસી ગયેલ ક્યાંએ;
'તેને ન બે માસ હતા થયેલા,
'સૂનું થયું આ ગૃહ ત્યારથી છે.
'રોતાં દિનો બે દુ:ખમાં ગયા, ને
'ત્રીજે પ્રભાતે હજુ ઊઠતી'તી,
'ત્યાં કોથળી એક કને જ દીઠી,
'જાણે ધરી એ જ ગયેલ હોય!
'એ ઊઠતાં વેંત જ હાથ આવી,
'જેમાં હતું કાંઇ સુવર્ણ રાખ્યું,
'એ કોથળી લેઈ મને બતાવી,
'બાલાં ફરી રોઈ અને કહ્યું આ :-
એ જોઈને ધ્રુજ મને વછૂટી,
સાચું જ મ્હારા ઉરમાં વસ્યું કૈં;
સન્ધ્યા સુધી તો પણ હું અધીરી
રહી અને એ જ સુણ્યું પછી મેં.
કહી ગયા'તા મુજને કહેવા
તે કોઇએ આવી મને કહ્યું, કે
જ્યાં થાય છે કાબુલમાં લડાઈ
ત્યાં એ નવા લશ્કર સાથ ચાલ્યા.
પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૧૪૭
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
કલાપીનો કેકારવ/૨૦૦