અખેગીતા/કડવું ૨૩ મું - બ્રહ્મવસ્તુ નિરૂપણ
| ← કડવું ૨૨ મું - બ્રહ્મ અને માયાની એકતાથી જીવ અને ઈશ્વરનું સ્વરૂપ-સદ્દ્ષ્ટાંત | અખેગીતા કડવું ૨૩ મું - બ્રહ્મવસ્તુ નિરૂપણ અખો |
કડવું ૨૪ મું - જીવને અહંકાર સ્વરૂપની ઉત્પત્તિ → |
કડવું ૨૩ મું - બ્રહ્મવસ્તુ નિરૂપણ
સ્વસ્વરૂપની જાણ એહેવી, જ્યહાં[૪] જાણણહારો સ્વેં[૫] રહે;
અણછતું તે છતું થાયે, છતો [૬] બ્રહ્મ-અગ્નિ[૭] દહે. ૧
ભાઇ સિધ્ધાંતનું સિધ્ધાંત એહજ, મહાનુભાવની[૮] સ્થિતિ જ્યહાં;
આકાશથી આઘેરૂં જે પદ, તે કહ્યું ન જાએ પરૂં[૯] અહીં[૧૦]. ૨
વેત્તા[૧૧] વિણ વેદ્યા[૧૨] વિના, પૂરણપદ નિર્વાણ [૧૩]
જેને ગ્રાહ્યગ્રાહકભાવ નહિ, જાણ્યવિહોણી[૧૪] જાણ. ૩
તેને ઉપમા દીજે કશી [૧૫], જો તેવડે સર્વ કોય;
જે કહીએ તે અણછતું [૧૬], ભાઇ તે તો તેહ ન હોય. ૪
દૃષ્ટાંત ઉપમા જે જે દીજે, તે તો સર્વ રહે ઓહરૂં [૧૭];
શું કરે એ બુધ્ય[૧૮] બાપડી, જો ચાલ્યાથી દસ ડગલાં પરૂં[૧૯]. ૫
જેમ આકાશમાં ઉડે વિહંગમ[૨૦], એકથી એક આધા વટે[૨૧];
બળ દેખાડે બહુ પરે[૨૨], શિરે[૨૩] સામર્થ્ય તે ઘટે. ૬
જેમ અગમ અગાધ અનંત અંબરા[૨૪], તેમ વસ્તુ અનંત અપાર;
તેને શ્યા સરીખો કહે કવિજન,કહેવું બુધ્ધિઅનુસાર. ૭
જેમ મૃતકની[૨૫] ગત જાણે મૃતક, જે જન જીવિતિયો[૨૬] ટળ્યો;
તેમ જ્ઞાનીની ગત જ્ઞાની જાણે જ્ઞાતા, જે અંતરમાં પાછો વળ્યો. ૮
ભાઇસાને સમજે સંત શૂરા, પણ કર ગ્રહીને નથી આલવા;
એ તો પોતે હુંકારો દે પોતાને, તો જાય કેહને ઝાલવા. ૯
તો કહે અખો સહુકો સુણો, અકળ કળા મહંતને;
મરી જીવ્યાનો મર્મ લેવા, સેવો હરિ-ગુરુ-સંતને. ૧૦
- ↑ ઉત્પત્તિ
- ↑ નાશ
- ↑ જ્ઞાન
- ↑ જ્યાં
- ↑ પોતે
- ↑ પ્રતિત થતો કલ્પિત પ્રપંચ
- ↑ બ્રહ્મના જ્ઞાન રૂપ અગ્નિ
- ↑ મોટા સામર્થ્યવાળા જ્ઞાનની
- ↑ દૂર
- ↑ આહિં
- ↑ જાણનાર
- ↑ જાણ્યા
- ↑ માયા ને માયાનાં કાર્યો જ્યાં શાંત થયાં છે એવું.
- ↑ જાણ્યા વિનાની
- ↑ કઈ
- ↑ કલ્પિત
- ↑ સમિપ
- ↑ બુદ્ધિ
- ↑ દૂર
- ↑ પક્ષી
- ↑ જાય
- ↑ પ્રકારે
- ↑ સરવાળે-પરિણામે
- ↑ અકાશ
- ↑ મુએલાની
- ↑ જીવવાથી