અખેગીતા/કડવું ૩૪ મું - સત્સંગની આર્તિ અને સંતના ગુણ
| ← કડવું ૩૩ મું - સત્સંગનું માહાત્મ્ય અને દુર્જનનું દુર્ભાગ્ય | અખેગીતા કડવું ૩૪ મું - સત્સંગની આર્તિ અને સંતના ગુણ અખો |
કડવું ૩૫ મું - સત્સંગના ફળનું વર્ણન → |
કડવું ૩૪ મું - સત્સંગની આર્તિ અને સંતના ગુણ.
વસ્તુ-રૂપે થઇ જીવિયે, તે કળા જાણે મહંત;
તત્વ સઘળાં એમ દીસે, જેમ પટરૂપે[૩] તંત[૪]. ૧
જેમ છીપને રત ખરી ઉપજે, તો ઉપર આવે જળમાંહેથી;
સુરત્યનો[૫] તાણ્યો તે પરજન્ય, આવી વરસે ક્યાંહેથી. ૨
તેહનાં મુખ વિકસી[૬] રહે, લેવા કાજે બિંદુને;
તો મુક્તાફળ[૭] નીપજે મનોહત, પામે નિજ આનંદને. ૩
જે મેહેરામણથી[૮] બહાર નાવે, તેતાં ઠાલી રહે ખરી;
તેમ હરિ ગુરુ સંતને જે ન સેવે, તે ન પામે નિશ્ચે હરિ. ૪
તેજ વૃષાનાં[૯] બિંદુ બીજાં, પડે અહિના[૧૦] મુખવિષે;
તેહ હલાહલ[૧૧] થ ઇ નીવડે, તેણે મૃત્યુ પામે જે કો ભખે. ૫
સંત-ચન તે કહે યથારથ, વાંકું ગૃહે ખલબુધવડે[૧૨] ;
પાત્રયોગે ભલો ભુંડો, ક્ષેત્રનો વહેરો પડે. ૬
નિર્મલ બુધે સંત સેવીયે, તો ઉપજે નિર્મલ જ્ઞાન;
મનસા વાચા કર્મણાએ, રાખો હરિ વિષે ધ્યાન. ૭
જેમ કુંઝી [૧૩] મૂકે ઈંડાંને, તે દૂર જઇ ચારો કરે;
તેની સુરત્ય રહે માંહોમાંહે, તો અપત્ય ત્યાંથી ઉછરે. ૮
વણસેવેસેવ્યા વિના. સેવાય બાલક, જેને કૃપા આવે ગુરુ તણી,
તેમ સુલક્ષણાને મળે શ્રીહરિ, તેનું મન રહે ગુરૂચરણભણી. ૯
કહે અખો સહુકો સાંભળો, એ કહ્યું છે બુધ્ધવંતને;
જે સુણતામાંહે ઝડપે વચનને, તે સેવે હરિ-ગુરુ-સંતને ૧૦