અનુભવ જે મોટાતણો, આપાપર નહી જે વિષે;
આપ ગળીયું આપ માહે, દ્વંદ્વાતીત[૧] રહા સુખે. ૧
તેહની કલા પ્રિછી નવ પડે, મતો[૨] તે અગમ અગાધ;
વારિધિ-કેરાં[૩] વારિ[૪] જે, ભાઇ નહિ તરવાં સાધ્ય[૫]
જેમ સૂર્ય તપે નિદાધનો,[૬] તોએ તે ઉષ્ણ ન થાય;
તેમ તત્ત્વદર્શી પુરુષને, દોષ ન લાગેકાંય. ૩
જેમ વાયુ વહે બહુ ગંધને, ઉત્તમ અધમ અપાર;
પણ રહે અસંગી તે થકો, સ્પર્શે નહિ લગાર. ૪
તત્તવદર્શી પુરુષને, જેમ જાણો દેહભાવ;
વહે પણ વળગે નહીં, જે જાણે સહજ-સ્વભાવ [૭]. ૫
જેમ વિચિત્ર ભાતિના રંગ મૂકિયે, સ્ફટિકમણિની પાસ;
તે ભળ્યા સરખા ભાવ દેખાડે, પણ આપ રહે ઉદાસ. ૬
જેમ ચશ્માના પડવિષે, રોધ[૮] ન પામે દૃષ્ટ[૯]
તેજ અધિક પોષે આંખને, તેમ અણલિંગી ઉત્કૃષ્ટ. ૭
તેમ અનુભવી પુરુષને, આપોપું[૧૦] અંતર નથી;
અમલ[૧૧] આશય[૧૨] તેહનો, ભાઈ ભાગી ઉર્મિ[૧૩] ઉરથી. ૮
સંગીને સિધ્ધાંત પોખે[૧૪], પ્રેમેશું પાવન [૧૫] કરે;
ઉપદેશ આપે આત્મવિદ્યા, સેહેજ[૧૬] શબ્દ તે ઉચરે. ૯
પૃષ્ઠ:Akhegita.pdf/૨૩
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
