પૃષ્ઠ:Rasdhar 3 A.pdf/૮૬: આવૃત્તિઓ વચ્ચેનો તફાવત

હજાર વર્ષ પૂર્વે ૧૧૧.

હથિયાર સોંપ્યાં, ને કહ્યું : “ ચાલે.”

“ એ...હો ! આખું લશ્કર ખળું થઈ ગયું ! ” લાખા

જેઈ રહ્યો.

મૂળરાજ લગે।લગ આવી પહોંચ્યો. મામા-ભાણેજ

કંઈકને કાપતાં-કાપતા મુડદાંના ગુંજે ઉપર પગ મેલીમેલીને

ઉપર આવતા ઘા પોતાના દેહ પર ઝીલતા આવે છે.

એ ઊડે ગરજાણ, (જેને) ગેાકીરે ગજબ થિયે,

હડા, હાલય મેરાણુ, રણ જેવા રાખાશનું.

એ સામે રણક્ષેત્રમાં ગીધે ઊડે છે; અને એની કારમી ચીસે

ઉપરથી લાગે છે કે મહાયુદ્ધ મચ્યું છે. એવું યુદ્ધ તે રાખાઈશનું જ હોય.

હે હદય, ચાલ, ચાલ, આપણે રાખાઈશનું ધીંગાણું જેવા જઈએ.

“ ભાઈ ! ભાઈ !” એ મધરાતને સૂર પારખીને

“ આજ ભાઈ નહિ, દુશમન !” કહીને રાખાઈશે ભાલે

ઝીંકયો.. ઘામાં વેતરાઈ ગયેલ હાથનું ભાલું નિશાન મૂકશું.

મૂળરાજે અાંખે મીંચીને ભાઈને માથે સાંગ નાખી.

રાખાઈશ પડ્યો.. પછી લાખે પડ્યો.

જાડેજાએાને ખલાસ કરીને મૂળરાજે ગુજરાતને

રસ્તે લીધે.

આકાશની અાંખેામાંથી લેહીની ધારે થાતી હોય

તેવા સાંજના રંગ ઊઘડયા હતા. ભાદરને કાંઠે હજારે

શૂરવીરે ડૌંકતા હતા. થોડે અંતરે મામા-ભાણેજ પડષા

હતા ઃ હજુ પ્રાણ નહોતા છૂટષા.