અખાના છપ્પા/કૃપા અંગ

અખાના છપ્પા
કૃપા અંગ
અખો

કૃપા અંગ

પૂરણા બ્રહ્મા પ્રીછવાઅ કાજ, નવધા ભક્તિ વૈસણવા સાજ;
જેમ કશી વસ્ત કનેથી પડી, આદરા કરતાં પાચી જડી;
અલ્પ આદરે જો આવે હાથ, તો અખા કાજ શું શોધ્યા સાથ. ૧૧૦

હરિમણિકંઠે પોતાને અમૂલ્ય, તે પડ્યો જાણી બહારા ખોળે ધૂળ;
કર્મકાચની કનિકા જડી, વ્યસને લાગ્યો કાઢે હડી;
અલ્પ પ્રાપ્ત્ને અતિઆયાસ, અખના જાણે આતમ પાસ. ૧૧૧

હરિની ઇચ્છાયે હરિ મળે, તે તો અખા અંતરમાં ગળે;
જનક ખટ્વાંગે ક્યાં નવધા કરી, વિચાર કરતાં પામ્યા હરિ,
કૃપા હરિ હસ્તણીશું કાજ, ઢોળે કળશા તો પામે રઆજ. ૧૧૨

સાત દને પરીક્ષિત રાજન, ભ્રમા ગયો ભેત્યા ભગવાન;
બીજા બહુ ત્યાં બેઠા હતા, શુકના મુખની સુનતા કથા;
તે તેવાના તેવા રહ્યા, અખા હરિની જોઈએ માયા. ૧૧૩

અખા કામ ચે સમજ્યા સાથ, પણ કૃપારૂપિણી જોઇએ આથ્ય;
બીજો સઘળો દેહવ્યાપાર, જન્મા મરણ ના ટૅલે સંસાર;
કૃપા સમજા અર્થ સર્વે કૃત્ય, જો ઉપજે તો પામે તર્ત ૧૧૪

વણ સમજે સબળો સંસાર, સમજે જાય સઘળો ભાર;
જેમ જેમ સાચું માને જન, તેમા તેમે વાદ્યે દંને દંન;
અખા પ્રેત બીહીનાને ખાય, (પણ) ધીરજવાન તે કુશળે જાય. ૧૧૫

એક અફીણ બીજો સંસારી રસ, અધિકા કરે તેમ આપે કસ;
જેમ જેમ અધીકું ખાતો જાય, અંગે અકલે હીણો થાય;
કો મૂકે તો મુવે સરે, નહીં તો અખા ત ખાતો મરે. ૧૧૬

ત્યમ એ ભોગ તણો સંસાર, જીર્ણા થયો તો પડિયો આહાર;
નવો નીપજે તેમ લાગે સ્વાદ, તો કેમ જાએ ભવની વ્યાધ;
અખા ખસ જેમ ચંચાળ્યે થાય, (અને) ઘસી ફેદી તો સમૂળી જાય. ૧૧૭

જાયા સમૂળો તેમ સંસાર, કરતાં આત્માતત્ત્વવિચાર;
અન્ય ઉપાયા નથી એ જવા, સામા બંધ બધાએ નવા;
કર્મા કરતા નાવે છેક, અખા વિચારે ન મળે શેષ. ૧૧૮