અખેગીતા/કડવું ૨૧ મું - બ્રહ્મ-ઇશ્વર ને જીવની એકતા
| ← કડવું ૨૦ મું - શિવમાં જીવનું તત્ત્વારોપણ | અખેગીતા કડવું ૨૧ મું - બ્રહ્મ-ઇશ્વર ને જીવની એકતા અખો |
કડવું ૨૨ મું - બ્રહ્મ અને માયાની એકતાથી જીવ અને ઈશ્વરનું સ્વરૂપ-સદ્દ્ષ્ટાંત → |
કડવું ૨૧ મું - બ્રહ્મ-ઇશ્વર ને જીવની એકતા
વળી કહું પૂરણપદ મહિમાય્જી, કોટી બ્રહ્માંડ જે નવાં રચાયજી;
પણ અધિક ઓછું કાંઈ નવ થાયજી, જોતાં જોતાં તે વિલૈ [૧] જાયજી.
વિલઈ જાતાં વણસે [૨] નહીં, અને થાતાં નવ વધે;
પ્રાય વસ્તુ અરૂપ અણલિંગી, હેતુવિના કારણ-નિધે[૩]. ૧
હેતુવિના કારણતણું, કહું દૃષ્ટાન્ત વિધે કરી;
આકાશવિષે જેમ અભ્ર[૪] નાનાં, થાય જાય પાછાં ફરી. ૨
નીલ પીત ને શ્યામ ઉજ્જવલ, રક્ત[૫] ભાત અનંત;
વિચિત્ર પેરે [૬] વિલસે [૭] વળી, ત્યાંહાંજ આવે અંત. ૩
પણ વ્યોમ[૮] તેમનું તેમ, થાતે[૯] જાતાં[૧૦] તેમનું તેમ;
વારક [૧૧] પ્રેરક[૧૨] નહિ અભ્રને, વસ્તુ જાણવી એમ. ૪
એ તો અરૂપીકેરૂં રૂપ બંધાયે, પાછું રૂપ અરૂપ થઇ જાય;
ઉપના પછી તેહનાં નામ પાડે, પણ થયું શાનું પ્રાય. ૫
એ વિચારી જોતે થકે, જેહવો એ ઘનસાર[૧૩];
$$ ધાઇ રમે રમાડે, પણ ક્ષણ ક્ષણ ખગાકાર [૧૪]. ૬
ભાઇ જગતનાં કારણ ઘણાં, પણ થયા પછે ધરે નામ;
કહે પંચભૂતનાં પૂતળાં, એ બ્રહ્માકેરાં કામ. ૭
પણ વિરંચીઆદે [૧૫] વિશ્વ સઘળું, ઘડ્યો કેહેનો ઘાટ;
એ વિચારે બુધ્ધિ બુડે,અતિ નિરાળો [૧૬] નાટ [૧૭]. ૮
ભાઇ જે છે તે તો એજ અછે, બીજો વિચાર મનનો ઘડ્યો;
કરતા કોણ કહું કેહતણો, જો અન્ય પદાર્થ નવ જડ્યો. ૯
કહે અખો એ કળા મોટી, તોજ ઉપજે જંતને;
રૂપ અરૂપી આપ દેખે, જો સેવે હર-ગુરુ-સંતને. ૧૦