આ તે શી માથાફોડ !/૨૧. બધું ય ભાવવું જોઇએ
| ← ૨૦. રહેવા દેને દૂધડી, રહેવા દેને ! | આ તે શી માથાફોડ ! ૨૧. બધું ય ભાવવું જોઇએ ગિજુભાઈ બધેકા |
૨૨. આબાદબેનના બૂટ → |
બધું ય ભાવવું જોઇએ
“લે, સામું જોઈને બેઠો છે શું ? આ રોજની પંચાત. દાળ કરીએ તો કહેશે શાક ભાવે છે, ને શાક કરીએ તો કહેશે દાળ ભાવે છે. એમાં ભાવવું'તું શું. બધુંય ભાવે !” “પણ આ તીખું ભાવે નહિ એનું શું ?”
“એટલું તીખું ક્યાં છે ?”
“લે, ચાખી જો જરા કેવું તીખું છે.”
“ઊઠ ઊભો થા ! હો સામું બોલવા શીખ્યો છે ! આવાં રૂપાળાં દાળભાત દસ વાગ્યામાં તૈયાર કરી આપીએ છીએ, ત્યારે ભાઈને ભાવતું નથી ! કો'ક બીજી મા હોત તો ખબર પડત !”
“હું તો એમ કહું છું કે આ જરા તીખું લાગે છે ને આ કારેલાનું શાક નથી ભાવતું.”
“આ કોઈને તીખું નથી લાગતું ને તને તીખું લાગે છે ? કારેલાં ય ખાવાં પડે; રાંધ્યું હોય તે કાંઈ નાખી દેવાય ?”
મોહન બિચારો ધીમેધીમે શાક ને રોટલી ખાય છે. તીખી દાળમાં જરા જરા હાથ બોળે છે. બા ચિડાય છે ને કહે છે: “દસ વરસનો ઢાંઢો થયો તો યે દાળ ખાતાં આવડે છે ? ખાશે તો કાં તો આંગળી નહો બોળે ને કાંતો રગેડા ઉતારશે ! સવિતાબેન, આ જુઓ તો ખરાં ! કહે છે કે આ ખાવાનું નથી ભાવતું. ત્યારે મારે નિતનવા મેવા ક્યાંથી લાવવા ?”
“હશે બેન , છોકરું છે. ખાતી વખત શું કામ રોવરાવો છો?”
“એ તો એને હેવા પડ્યા છે ! રોજ કહેશે નથી ભાવતું. શું માણસ સોનું કાપીને ખાતાં હશે?”
“માશી ! તમે ચાખો જોઈએ; એ દાળ તીખી છે કે નહિ ?”
“લે રાખ રોયા, એકારાં કર મા !”
મોહનને માથે ભારે થઈ. એક તો દાળ તીખી, શાક કડવું ને વધારામાં માની ગાળો ! બિચારાને ખાવું ક્યાંથી ભાવે ?