નળાખ્યાન/કડવું ૪૦
| ← કડવું ૩૯ | નળાખ્યાન કડવું ૪૦ પ્રેમાનંદ |
કડવું ૪૧ → |
કડવું ૪૦ – રાગ:મહલાર.
ભીમક્સુતા જાગી કરીને, ચારે દિશાએ જોયરે;
નહીં તાપસ વન બિહામણું, નળની નારી રોયરે.
હું પાપણીને પગલે કરીને, મુનિએ મૂક્યો ઠામરે;
મેં કોણે કૃત્ય રે આચરયાં જે, વિષત પડે છે આમરે.
હીંડે સાદ કરતી વનમાં, ત્રિભોવન નાયક નરરે;
ગગને રહ્યા હરખે ઘણું, મેં ઉવેખ્યા અમરરે.
લક્ષણવતે લોક હસાવ્યા, સ્વયંવરના સર્વરે;
અજ રિપુને વહી જાય છે, કૌતક કરું પર્વરે.
એવું જાણી મારા નાથજી, દાસીની લેજો સંભાળરે;
હો વિહંગામ વેવિશાળીયા, મને મૂકી નળ ભૂપાળરે.
હો વાજ્રાવતી માવડી મારું, ઢાંક ઉઘાડું ગાત્રરે;
હો ભીમક મારા તાતજી, શોધી મનાવજો જામાત્રેરે.
હો નૈષધ દેશના રાજીયા, અણચિત્યું દો દર્શનરે;
ભૂપરૂપને જાઊ ભામણે, હો સલુણા સ્વામીનરે.
વૈદરભી તાય વિજોગણી, વિરહે વ્યાકુળ શરીરરે;
ચતુરાને વન ચાલતા, આવ્યું સરિતા તીરરે.
આનંદી અબળા અતિ ઘણું, ઉતરતા દીઠાં લોકરે;
ધોઈને પૂછે પ્રેમદા ભાઈ, દીઠા કહી પુણ્યશ્લોકરે.
વલણ
પુણ્યશ્લોક છે એ સાથમાં, પૂછે નળની નારીરે
નદી ઉતરતાં આશ્ચર્ય પામ્યા, પરદેશી વેપારીરે.