પ્રવેશક-૧૧
આવે ત્યાં તેને પૂછે, “ ત્ડમે આવું ક'૪ દોયું" છે ખર ? હોય તો દેખાડો. ” એ ચિત્રતી નકલે! ઉપર્ નકલો! થવા લાગી, દરેડ નકેલિયો પોતાતી કઇક વિશ્િષ્તા પણુ દાખલ કર્યો વગર્ ન રહો.
ગેડ નકલિયાએ સરીતા ખેને હાથમાં પા આપ્યા. ખીજાએ સ્ત્રીના હાથ પગ અને મસ્તકના છેડા લમ્ખગોળના પરિધતે સ્પશ'તા હોય એમ ગે!ઠવ્યા. કેટલાક તકલિયાતે આખ સુખ ગાલતી સુરખી ભાલતું તેજ એવું કશું અલેખતાં ત આવડે, એ ખામી તેમણે ઢાંકી દેવાને આસપાસન તી વિગતો અને અલેફાતએને વધારી દીધી. કેટલાકે લમ્બગોળાતી ઝાડી જ ઉપજ્વી, જેમાં સ્ત્રીનું સુખ પણુ ધારીને જુવે તે જ ન્નેવા પામે. ધણા ખર મૂલ્ ચીતારાનતી નાયિકા “પાતી ચુવતી હતી ગમે સુદાતે પણ અવગણીને પોતાના ફોટામાં આવી તેવી, ન તો ધરતીની ત પુરાણુતી, એવી સ્ત્રી જ ચીતરી મુવા. એ ચમાજમાં જેસને। પડયો બોલ ઝીલાતો એવા બે ચાર ખાનદાન યુવાતોએ એક દિવસ મૂલ ચીતારોતે ચાહે પીવા ન્હોતર્ચો, અને તેર્ત આગળ નકલ્ષોતું આ જંગલ રજૂ કરી દીધું, તેના અભિપ્રાય માટે, ચીતારે અતિશિધમ' શાને ચુકેવો એમ ગણીતે, ત્રીશ ચાળીશ મિનિટ લગીતે ગ્યા નકલેનાં જગલમાં તે યુવાન ઉમરાવે। સાથે કર્યો. પણુ પછી તેનાથ રહેવાયું જ નહી; અને જે પ્હેલી ખુરસી દીઠી તેમાં એ ખેસી. ગયે. એ: યુવાને શરખત આણ્યો, બીન્ને પ'ખખે! નાખવા લાગ્યો, ત્રીજાએ “ કેમ ક અસુખ છે ?' એવી અત્યન્ત વિનયથી પૃચ્ઠા ફરી. ચીતારો તો આંખોને હાથથી 'દવાખી દતે બેઠે હતો, તે થોડી વારે ચિત્રો તફ પીઠ ફેરવી ખોલ્યો. “ સાહેબે!#, અસુખતો શારીરિક, તેવું કશું મ્ઠતે નથી થઇ . આવ્યું ખેફિકિર્ રહો. પણુ મ્હારી વ્યથા માતસિક છે. ” અતે યુવાને. પેણ ખુર્સીએ ખે'ચી મુડડાથી વળીને ખેઠો, એટલે તે આ ઉપચીતારા, અપ ચીતારા,. લેભાગુ, . અતે અહભાવી ( પ્ગાઇસ્ટ લ્જુબંઝ ) ધુ્સાણિયા? ગાજ ઉપર ગાળ દેવા લાગ્યો. “” અમે ફલાકારો ( તે કહે ) દુનિયા; તરછે[ાડી અમારા લોહીનું પાણી કરીને ભાવનાઓને મોહક-સુમસ રૃપસ
(૨૪)
