પ્રવેશક--૧૨૬
ફટમ્માથી જરાયે ઉતરતા ગણાવી શકાય એમ તથી. ઉલટ પટ્ષે ખાહાણુ . ન્યાતોતા કેટલાક વિભામતે ગુજરાતમાં તો વસતીતા છેક ઉતરતાં થર ન્નેડે જ સુકવવા પડે એ પણુ જાણીતું છે. વળી અતવરમીયાં, અજીંન, અતે સપિરાય જેવા ભકતોને! પન્થ જેટલે! ન્યારો તેટલો વિશિષ્ટ સ સ્કારો વડે . ઉજવલ છે, અતે ન્યાતવાર ગણુતરી કરવા જઇયે તેને ખોટી પાડવામાં 'સસ્કૃતિવેવિષ્યે ટેકા આપે છે. ગુજરાત કાઠિયાવાડની સર્ફેતિ બહુતન્ડુ પચરગી અતે.-અજ્યકસ્થિત છે. સિદ્રાજતા સમયમાં તો શુ ઓર ગકેમતા | સમયમાં પણુ આપણી પ્રજમાં પ્રધાન સુરે કયા પ્રવતતા હશે તે કશું જ અત્યારે આપણે જણુતા તથી. અતે કોઇ પણુ એતિહાસિક કે સ્કૂલ લક્ષણે વડે પ્રજનુ વર્ગીકરણુ કરવામાં આવે, તે આપણતે બહુ સાગ'દર્શક નીવડે એમ લાગતું નથી. તથાપિ આ પ'ચાવત કવિએ[વું ન્યાતવાર્ વર્ગીકરણુ કરી જશે. “ દિજ્તર ” કવિઓની સખ્યા વસતીના પ્રમાણુમાં છેફ ન્હાની
જ/૪ ૦૦૦૦૯૦
છે એ વિષે ખે મતને અવકાશ જ નથી. વ્તસાત સમયની ગુજરાતી સ્રીએ ' ફૃવિતામાં હજી પડલ્રા પાડવાથી કે સાથિયાર ગોળી ર્ચવાથી આગળ-સ્વતત્ર સજકતા-લગી નથી ચરી, એ વિષે મે મતને અવકાશ જ નથી. અતે સાહિત્ય તો આખી પ્રજાની વાણી; એ અખબાલાલ સોકરલાલ દેસાઇવું અથ્ષ્ન સૂત્ર જે સાનતીય, તો ગુજરાતી કવિતામાં હજ ક્રજામાંતા ધણા સુર ભળતાજ નથી, એવા તારીજતી સ્થૂલ સત્યતા સ્વીકારવી જ પડશે, સ'ાન્તિકાલ જ ચાલ્યા કરે છે, એ મતનુ' આ દષ્ટિએ પણુ સમથન થાય છે, 'વસતીનાં નીચલાં થરોમાંથી સ્થાયી અને ઉચા સાહિત્યમાં ખુરસી મેળવે ,
' એવા કવિઓ પાકવા જ જ્વેઇ ખે. અને આપણી કવિતાનું ભવિષ્ય કેવું લાગે “.
છે. એ સવાલના બીન્ને જવાબ આ, કે એમાં નાગરો અને સહારા જેવા, રા રા ભાઈ “ વસનત વિનોદી ' કે ખખરદાર જેવા, સવન કલાપી કે દામોદર
,જેવા, તેમ બીજા ( ન્યાતે નાગર નહી તોય કેળવણી આદ્તી પરિસ્થિતિમાં
- દિજિત્તમ” તી હારના) કવિઓતો ફાળા ધટ જોઇએ. એ વર્ગની
વ્યક્તિએ પોતાતી ગુણવત્તા ખાઇ તીચલે તગકકે આવી પડે એસ બિલકુલ નહી; તીચે તબકકેથી ધણી વધારે વ્યકિતસ-સી પુટ્ષ બતે-ચોગ્યતા .
(૩૫)
