ગવેશક-૧૬
પણુ હજી પ્રતિભા અને કલાસર્જ કતા ચમકી રહી છે, અને સોંથી ન્ડાતા ગ્માઠેમાં ર. છે, એગછું તો ચોઝસ.
૧૭ પ્રતિભાતે પૂરવી નં ખીસવા દૈ એવાં ત્રણુ વિધ્રો પણુ “યાતમાં રાખવાનાં છે. પરેલુ' વિધ્ન આયુષ્યતૃ' આપણા પ્રાન્તમાં અલ્પ પરમાણુ. ડુલાપી, મલયાનિલ, અતે ગજેન્દ્ર એ ત્રણુજ દાખલા યાદ કરો, એકલે આ શિ [વષે વધારે લખવા જરૂર નથી, આયુષ્યતું અલ્પપ્રમાણુ અતે ખીજ અવજેમ કેટલીકન્નાર કવિને એવી રીતે પણુ નડે છે, કે તે ન્વતે જીવે તો છે,
ખુ તેતા શમાખે। સસાર કથળી જય છે, તેતું કવિજીતન પણુ યું થાઇ જાય છે.
બીજી વિક્ન પ્રજામાં કવિતા તામતે દીપાવે એવી ક કવિતા માટે કદુરત્ અને તૃષ્' તો. અભાવ, ટ્મણભાઇતો દાખલે આ સમ્બન્ધમાં હું વ રવાર ટાંકુ છુ. રમણુભાઈમાં પ્રતિભા ન્હોતી શું ? યારે એ પ્રતિલાશક્નો કાવિતા દાલ આટલો જ કેસ ? આ વિધ્ત કવિ જેવા પટુક્ઃ્ણુ જનતુવે કેટલું તે। નડે, તેને! જડ ગુજરાતતે અયારે ખયાલ પણ્ આપી શકાય એમ તથી.
પરત્છુ આવા વિદ્ય સામે કમર કસીને પોતાનો ઇષ્ટ સાત ડરી લે, તે પ્રતિમા જ પ્રજામાં બ્રેરક બલ બની શકે. અસમલઃવી પરિસ્થિતિ સામે છ રહી ચોતે પોતાના જ જન્મસિહ કત'વ્યકર્મમાં મચ્યા રહેવ:તું સ કલ્પસાસથ્ય. દાખલા તરીકે ર. રા. ન્હાતાલાલ દલપતરામે ખીલવ્યું છે, તેટલું કાન્તે ખીરુ હોત, એમ ઘડીવાર કલ્પે: તો ત્યસનતે નથી લાગળું શું કે “વસનત
- વિજ્ય' અતે “ ચકરવાર્કસિથુત ' તે કર્ગા ' દેવયાની ' કાવ્ય પૂરું ફરત,
એટલુ જ નહીં પણુ તે પછી એક સહાકાવ્ય પણું ગુજરતી ભાષામાં , ઉમેરત ? ઇટાલિયન સહાકવિ દાન્તિતા બે એક સમ તો એમણે ગુજરાતીમાં ઉતાર્યા પશશ્ હતા; 'દૈટલાક ભાગને પ્ડેલ્લે ગઘાતુવાદ લખેલો, કેટલાક ભાગ પથમથી પદ્યમાં લખેલા. તેય પછી કાડી નાંખ્યા જ ણય છે, રવીડનખે ગી વિચાર [મતાર સાથે મેળ નહીં એટલે આમ કયુ” હશે ? ગુજરાન નછીં ઝી એવા સત્દ્રેકધી ! સારા નથી લખાયા એમ ખાત્રી થતાં ? નજાતે. ત્વં વિક્શેકાત્તિક તકાલતા વાતાવર્ણુમાં કવિતાપરવૃત્તિને પ્રતિકલ, ન્હાના સે:ટા વાયુ ચાલ્યા કરે, એ રૂપતું છે. કાન્ત તો ન્નણે ધમ'શોધના ઉ'ડ! અતે
