પ્વેશકે-૧૭
ડલ્ાદષ્ટિએ અત્ધારા કુવામાં સરી પડયા, તથા તેમાંથી સત્યપ્રાપ્તિ પછી
જમવા પામે છે તે શાન્ત વ'તાત્રરણુમાં પાઠા આવી જ શકયા નહીં. પણ આવા દાખલા | અતિવિરલ, મવુષ્ય જીવતમાં જ કેટલીક _અનિશ્ચિતતાઓ
ઉડી અતે સનાતન છે. એટલે આવા અપવાદ તો ગમે તેવા સ્થિરઘૃતિ દેશ કાલમોં પણુ કઇક ખને. અહીં આપણે વિચારવાના છે સ્'ક!ત્ત તકાલનતા
ખાસ વા તાસ વામુગ- જે કટલીક કવાર એવા તૉ પ ચ'લે છે, કે આખા સમાજેલે- કવતે-તો. તે ધડીતા છઠ્ઠા ભાયમાં
કઝ 619-જતનનનન ૯૬૪૧ ન ક
ઉત્તરથી ઉગીને દિયો હ દે એમાં શું આશ્રય ? બીજા વિદ્યની સામે તેમ ત્રીજતી સામે સાચી હાલ એક જ છે, જીવનતી બીજ સૃશકેલોએ અને આપત્તિઓમાં માણુસતે જે જવાજ
' રેછેતેઃ એટલે કે દ ચારિત્રબલ*
' હહ્ અને *તિભા સાથે યાસ્તિતે પાવક સુયોગ આપણા જુવાત અતે
તિવડેલા વિદ્યમાન કવિઓમાં જે પ્રમાણમાં સધાયે। છે, સધ્રાય છે અતે સધાશે, તે જ પ્રમાણમાં ગુજરાતી કવિતાનું ભવિપ્ય અહીં તોળી તોળાતે આંકુ' છુ' તે'કરતાં વધારે ઉજ્જવલ તીવડશે. પ્રતિભાની લે।કોત્તર વાંસળી પોતાતી અમીઝરતી મધુરતા લલકાર્યા વગર રહી જ ત શકે, એ રા, રા જત્મશ ફરે ગાયુ છે, તે હ પણ | અવુભવ અતે શ્રધ્ધા બને નેત્રે જઉં છુ', પ્રુધ્ધિ અતે હૃદય બતે કરણે માનું છું. આ પ્રવેશક એમતી એ કડી ટાંથીતે જ પુરો
કેરું છુ.
“ તિજરણ્ી જત્સાત્પરની : કરણી તૂ' ડાલાન્તરની : અભિસરણી શી અત્તરની ? અસિઝરણી થી તટવરની :
--ઝજપે મ વાંસલડી : કા વડોદરા, ૨૧-૧૦-૧૯૩૦, મશળ, વિ. સ. ૧૯૮૬-૧૨-૩૦.
- તૃષતી છેહલી તિથિએ ડાગ્યભાવતા કેસરુથિરે કથવા
સ ખાર ૨ સસચ્ર.તણ્ી આ રચી એલિસ સમૃદ્ધિ સવિવરણા,
