ક આપણી કવિતાસમૃહિ--4
દપ્ખે દલપતરપ્સ, પીંચર અાષપ્તણી
ખા'પાતી 'પીંપર ખડી ઝાસિદ્ધ જેવોપ અપ્ગવડ,
વિશ્લ વખાણે વાત, કુદ'સ્ખ જમતાડુલ, દાખે દલપતરપસ, જાલે થઈ ભૂસહીં
ત્યા બેસીને ત્રણ્દુ ઘડી અવિ સુખ ઉષજ્ય તેથકી અરપશેષ દીધી અપ્સ,
તુજને વાવી તેણ દાખે દૃલ'પતર્દસ કહેજે ઉત્તમ હણપાવ
આંખા ફરતાં અતિ ભલ્[ શેલાડે શા હીસપ્ખસાં
અપ્પે સ્પ્ક્ર ગાળા સુરતર્ સ્વગે' વસે દા'મે દલપતરાસ, તુજસાો અમૃતતત્ત્વ,
જચપ્કી પીંષર પદસણી ભૂર્પાતે વિડસરાન૮ સસ તૃ' અતિશય ઉપડારિ જે ઉચરૂં તે અહ્ષ, દાખે હલપતરાસ, રાળખશ ત્ણાર્ડ અપ્પે ગપ્સ ગરાસ કે એમાન" એકે તણો
તાસ “2 નૃશિવ પર, પીંષર "પ્યારી !'
- ભલી જેતપ મત ભાષી લીંખડી લગભગ અપવી. ખપૂચ્વી પર ગઝ્ર'્યાત, વિશ્લ વભ'ખાણે વપ્તઃ પીપળો પ્રભાસ પાસે, કહ્પતર્એમ ડેલપ્સેઃ ઉપસા એ આપ્યાની ખડી પીંષર ખઆપાનતી.
કવિએ કર્ચ. વિરાસ, અર્પરેષ્ટ દીધી અપ્મઃ -તાસ તુજ નવ જુગ રહેજે! લાખ સુખ સ્વગે લેજે !
પરસ પદસં ચેસીને ખુ જુગ ત્યાં ખેસીને. દીસે ત્હેપર્' ડાળ, આપે સ્તપ્કેર ગાળઃ
તપપ તતત્તો ત સયાડેડ ત દેખે તર કેપ્ઇ દૃહપ્ડેર સરવ તરતા ગુણ સ્મરતા અધિડે તૂ' અખા ડરતા, શાર્।ન્ત દાત દેતપરી 0 અતિશય ઉષડ્દરીઃ ત્હારિ છર્તી શ" ડહિચે, એખ અન્તર ધરિ રહિચે. કોઈટિધા તૂ' ગુણકારી, વગન દે દ્વાન
બ્ર્વ્ચ
શપ્ન્તી
દાત, મ્દ્સાત:્
દ્ર
