આપણી કવિતાસમૃહિ--છ
1તિરાંતે જેસા વે તિરાંતે જેમ તે દિષે છાઈ ન્ડ વળી રપતા હેટા
પડે ખાજૂએથી “નિચે ચળકે તડ્કે ડેરી સહાર અખા ખરી પાપી ષુદ્ધી,
ખુશિ થકિ રસે લાલલલના,
'ખુરિ થાડે રહે જેગિ જપસાં, હ હરિત કૅસળાં પત્ર ડેસસદ,
ચુગ અહુ જિવેદ પેટ લરતાં;
ખણહુ ખુશરુસાર્રેગિ ડિરણે!,
ખર્ફે સરખાં હારથિ પડો. ૧૦ ખિર વડ તૂને તિરખિને,
ખરિ જ ર ડિ જાત્રા થઇ રહને.
વિશેષે કાલે છે ગાલિર વડ, ણૂ'થી નરસદાઃ
કુતાર્થી સોટેદ હૂ દરશત વડે શ તરસદા, ૧૨૧
ન?
કાસેદર ખુશાલદાસ ખોઢાદકર-- પ7 છુ શરકૂજ્ય _ભીજાચેલા ઉરેથી જગત ભજવતો. (સ્્નેહભીના કવિ શે ); ભાતુના અઆગમાર્થે વત ગિરિ તગરે છાંટવા ચિત્ત સ્હાતેઇ, શ સુપ્તાતા સ્વસ્તિફેપથી તૃષુ ડકુસુસ તર્ષગતે ખેજનરે, આઝેરા અભ્ર જેવો દશ દિશ ધસતો એક્લો આ વુષાર, ૧ ન મ પ સે સઘધ્યે આ હિસાદ્રિવિરહવિષદતા જેોડથી સ્તરે જવા, કુ કરૂ રી ઊચી દછી કેરીને જતક્પથ લણી ધ્યાનથી જોઈ રહેતો. રૃઘા તે સાતવોપ્તર સછુ સિલનત તણા સ્થાન સૌકેત જેવો, રહી વૈમાનિકોપ્તા વિરતિભવન રો સિદ્ધ શેલેશ ઊલો. પીને દુ, વાડેએપ તે દેભીને શષ્પ સ્વાદુ, સલિલ ખહુલતા, ૬ક્ની વાડ એ ત, ઊતાર્યો સ્વગેસાંથો નિજ ગજપતિને વાસ્તજે વ્યોસ વાતે; સે તો. સતપ્ત એવી-અચલ બતિ રહ્યો નત્ટતાનન્દ છોડી: હારીને ઇંદ્ર પાછેદ અસરપુર વિષે હા ! ગચેા આશસૂકી! ૩ સ્રા ચે વીસારતાં એ ક્ષષ્ઠુ તવ વિસરે આંગણે ઊછરેલેો, _ _ાળેલેપ પૂણે પ્રેમે, * પ્રતિ સમરપથે વાહરષે વસેલે;
4
૯
