આપણી . કવિતાસમ્હિ--૮
તેથી પૃષ્ડે પનોળૂ' તગર નિરાસિતે દિવ્ય દેવાલચોનૃ',
' દેલા વૃન્દ સંગે સુરશચિપતતિએ શ્ૂ' અહીં સ્થાન ફીધૂ ! “એપ્હેલી ગૃલ લીલી પદસરષ્ણિ તણી મધ્ય રાજે ફિતારી, . એે'ચાર્ ચાતરાએ. પથિક વિરતિતા શ્વેત ઝુસ્છા સુહાગી; “હડોલન્તોદ સસ્ત વપ્ય શ્રસ સહજ હેરી સ્પરીથી જેત્ય અપ્પે, તે કદ્દોધાન કેરી ઝુસુમસુરાભિથી દોષ દૂરે હહાવે. શીર્ળું અપ કુંડ કેરૂં સલિલ શિર બની શાન્ત એડાન્ત સેવે, તેને ધીસે રહીને રવિડર રસિલા આપિ ઉષ્સા જગપવે; ને પેલે! વાચુ વેગે વ્યજત વિર્ચતેઃ ઉષ્ણતાને ઉડાવે,
એ સ્પર્ધા જોઇ સીઠી હસિ હાસ હળવે વારે નાચે વિતોદે. “ઊંચે ઊંચે અહે! અ. શુચિતર શિખરો લ્ષોક બેતે વિલેકે, કત્તવીને ધજાએપ ડતક. કલશની કડાત્તિથો થિત્ત ચોરે; ઘેરે દુગે ઊંચેદ અડગ સુભટ કે શૈત્ય સન્્તપ્પ સ્હેતો,
૧%
રક્ષાથે રસ્યતાની અનિસિષ નચને એડ પદે ઉભેલે!.
અપ ગ્રપસાદેપ અનેરા કર્ દઇ ડરસાં રાસ રંગે રચીને. .
ઊભા દેર્વાગનાનાં રસિક છણુદયતાં ઝીલવા ગાન હર્ષે;
ચિત્રોનૂ' તે કક્ાન્' વિવિધ હૈદયતા ભાવ ને જઉત્તિઓનૂ,”
- સૌંદર્ચોન્', રસોનૂ', ઉચિત ખાચ્િત આ ર્સંચ્રહસ્થાન સાચૃ',
ગન્ય%્રવ્યો અમૂલાં ડેઇ ડં કુસુસેપ શાન્તિ આપે ઝુવાસે, :
દૈંટાના ઘેપર ઘેર ગગત ગજવતા, સ્પદ્દધતા સામસાસેઃ જ
તા ચે એડાન્તનૂ' ને ડેવિહુદય તણી વીચિઓ વાધવાનૃ' ' ભસ્તિની ભવ્યતાનૂ' અચ્રલ વિરતિનૂ' સ્થાત ઢેોાભે સદાનૂ'.. '
દ્ર
ન
ર્
ન્ડ.
ર સ ત્ “૯ ત્રિભ્રવન ગોરીર્શકર, વ્યાસ-- ગીરનાં જૈગલ* શાર અતીવકી ધરતી ને વંકા પષથરાચા ખહુ પ્હાડ, વિકટ અતેવૈકા પગરક્તા ગીચ બઅિચોળિચ જાર્ચાં ઝાડ; કડ જ જ ૮ હ ઝરે ઝરષ્યુ ખહુ નીરતણુદ --જે ગાજે જગલ ગીર તણા,
ઉત
