આપણી : કવિતાસમૃદ્દિ--જૃષ
વિશાલ, સન રજત, અતલ પ્ૅૅસવદપી જ્યહા ગભીર વળી ભવ્ય (ડેવુ રસણીચ એની છીઢા), ] ઉભે૫૦# ગત ડાલતદ અસર શેષ જેજે સહ: . પ જલાર્થે સુરચુંવતીગણુ સદા સ્થલાડર્ષણે તણાસ અહિ અધ્વતેપડ સચત ગોઈિ રઝુજ્તરવ$ અને રસ ઝુલન્ત કુન્દગજરા શુ સ્રીર્સડલ રહે જ ડે ઘેર્તુંડ સહિ અજેડ લીલપ્ભરી ટ ભળે "પણ . જુદી તરે ઝલછડી શિ 'સ્હારી સ'ખી. "પ્હણે ભિતળ ચાતરે અવનવદે જ તેોદફાનસદે અસે ચુરડિશરજૂથ વટરાજની છાચસાં રમો ગજવિ રડુજ રોપ્ર ડિડિયપરિ જે ફેં ડકી ૧૩ વિતાડિ સછુ રરાંઝ થારઈકે થઇ શાન્ત ચ્ાહયા જતા. છતાં રસતસાંચ સ્હારું સન કુવે દેોહતૂ, અને નયન રોતા ર્રિફરીજ રછારી સખી. ભરેલ અલવે ઘડો ડતડ ખ્હેડલ્ે નદસતદે ૧૭ થતા દગ દગે અહેદ ઝષત વીન્ટસ્ન્દેશડા ! સુખે વિચલ હાસ્ચરેખ ફુટિ ને ન ફૂટી વળી શતી થાતે અલેપ્પ, ને શરસ રચ સૈધ્ચા સસી ધ્િરે વદત સદવરી નચનતને હળાવી «તી. , ૨૧ અસે દિતદિતે ત્યાં અજબ તાર ખેંચ્ચા અણ ! ર અ૦વણ વણચૂડ એ અતલ પ્રેસવપ્પી જત. અસે દિત દિને તવા અડથ ઊસેતાને ભર્ચો સુગદે નિજ જહે જતઈ, વિડ્લ તેપ્ય રાજી થતા. . 3૫ અને સધુર તીંદ્રે સ્સરષ્રુ એ અપ્રા સિટા બને નિરિનિશી, નવ સ્વપતવારિસીંસ્યાં તવા. જર ડાહ્યાભાઇ પીતાસ્ઞરદાસ દેરાસરી-- ચમેલી: પદસે તથો' તલોદ પણા; ચસેલી! કલ્પના નચને ચડી
જિ
