પૃષ્ઠ:Angadvishti.pdf/૩૯

છપ્પો.
રાવણ-રામતણા ગુણ ગાય, છેક તેરે ક્યમ છાંનું;
રામતણા ગુણ ગાય, મૂઢ તે ક્યમ હું માનું;
રામતણા ગુણ ગાય, વચન માનું કિમ તારું;
રામતણા ગુણ ગાય, ડગે કિમ મનડું મારું;
અલ્યા રામતણા ગુણ ગાયા થકી, જોખમ તારે જાને થશે;
ઉડાડી દેઉં આકાશમાં, એટલે રામચરણે જશે.
અંગદ-ગયું રાજ ઘરસૂત્ર, પુત્ર સહોદર સાથી;
ઘોડા જોટા જોખ, રોખરિદ્ધ વિધ હિત હાથી;
ગયું તેજ હિત હેજ, સિંહાસન વિમાનવાસી;
દેવ કરતાતા સેવ, ગયા દિવાન ને દાસી;
પુણ્ય સર્વે પરવારિયું, મામત ગયું મૂઢ માનની;
વળી ઈશ ગયા તૂજ શીશથી, જે દિન લાવ્યો જાનકી.

ઝૂલણા છંદ.
રાવણ-પૂત કપૂત તું કૂળ લજામણો, ભૂપ સાથે ભિડે બળ ભારી;
નરપતિ દીકરો દૂર થઇ આવિયો, ટેક તરબીબ એ જોઇ તારી;
ક્રોડ બોતેર ને પદ્મ અઢારમાં, રામ ને લક્ષ્મણ કારભારી;
એ સર્વ ગર્વ તે સેલ મારે મને, ચિંતવું તે દિન ચાર મારી.
અંગદ-ઇશના ઇશને શીશ નામ્યું હશે, રીસ ખમું તારી તેહ માટે;
જગદીશ એ શીશ છેદશે તાહરાં, વેદ વહ્યા જશે સ્વર્ગ વાટે;
હરનિશ દિનેશ જે દીપ દેખાડતો, તે તળ્યું આજથી જ્ઞાન ઘાટે;
વીશ વસાએ લક્ષ્મી જાતી થઇ, સીત હરી તેહ પાપ માટે.

છપ્પો.
રાવણ-રાંક ઉપર શી રીશ, કરવી તે ન ઘટે મુજને;
દેઉં છું જીવતદાન, જીવતો મૂકું તુજને;
કાસદકેરા કાન, વાઢતામાં હું લાજું;
તરણાપર શો ટેક, દીલ મારામાં દાઝું;
તું બુદ્ધિહીણ બકતો રહે, કૂથલી શી ઝાઝી કરે;
ગમાર જાની નહિં ગુંદરું, ફરી બોલે નિશ્ચે મરે. ૨૪