આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
વાણિયો ખેડે વેર
૬૭
એક જોધ્ધો એવો જાગીઓ રે
જેણે સૂતો જગાડ્યો કાળ, પ
પગ પાતાળે ને શીશ આકાશે,
હાથ પોગ્યા દિગપાળ—માતાજીની૦
દેશ આખો આજ હૂકળી ઊઠ્યો,
વિદેશમાં જાગ્યો હોળ,
હાડને ખોખે હાકલું દીધી, ૧૦
ભોમકા હાલકલોળ—માતાજીની૦
આભની સામાં વેર ઉપાડ્યાં,
નાળ જંજાળ્યું તૈયાર,
પેરવા બાંડી પોતડી રે એને
હાથ નથી હથિયાર—માતાજીની૦ ૧૫
ઘાવ ઝીલે ઘમસાણના રે
એની આંખમાં ના’વ્યાં ઝેર,
દુનિયા આખી ડોલવા લાગી,
વાણિયો ખેડે વેર—માતાજીની૦
ઘાવ ઝીલે રણ ઘૂમતો રે એણે ૨૦
નાખીઆં કોઠે લોઈ,
