પ્રેમાનંદ ભટ્ટ વલણ. સેનામાં શુ થાય છે, લાગી વૈષ્ણુવતે વારે; હસધ્વજ પૂછે ઋષિને કહેા, કાણુ ના આવ્યા ક્ષત્રિ કુમારે ૩૦ કડવુ ૬ ઠ્ઠુ-રાગ સામેી, મલ્યેા હુ'સધ્વજ સત્યવાદી, મારા પુરમાં કાણુ અભયાદી; જી સેના સધળી સભારી, કેણે આજ્ઞા ન પાળી મારી. રહ્યા; આજ્ઞા ન પાળી માહરી, જુઓ કાણુ નર નમમાં રહ્યા; વચન એવાં સાંભળી, પછી શખ લિખિત ઉભા થયા. મહારાજ આજ પ્રતાપ તમારા, સેના સદ્ગુ તતખર્ થઈ; એક સુધન્વા આબ્યો નથી, રાય તેને તમા હણુરશે નહીં. પુરૅહિતની વાણી સાંભળી, હંસધ્વજ કાપ્યા પણ; જા સુધન્વાને ખાંધી લાવા, વચન લાપીયુ"મુજતછુ. છે તિલકધારી દુરાચારી, નારીની સગે ના જોવુ’ મુખડુ એલનુ, એ વધવા જોગ ભારે થયેા. કહેતાંમાં દુત ગયા કાલ સરખા, સુભટ સોએક સંચા જાણે હોય જમના ભાઇ એવા, ધે પૂરણ પરવા. ભુજ માંહે. છે. લેહદંડ ભારે, ભયાનક ભાખે મુખે; પ્રતિહારને તાડણ કરીને, ચાલી ગયા મંદિર વિષે. વિદાય થયા ત્યાં સ્ત્ર કહે છે, શીઘ્ર આવજો સ્વામીન; વાત કરતાં દૂત આવ્યા, ધરમાં ગઈ આ જન. સુધન્વાને સેવક, કરી બહુ ૧ ર્ ૩ મ . ' તિરસ્કાર; તે' પિતાની આજ્ઞા ન માની, શ્રીજીત તુને ધિક્કાર, ઘણા રાયજી શકે ચાયા છે, નાંખશે પેા માંઢું; જે સંગાથે વિલાસ કીધા, તે નહિ કરે તારી સાધુ. ૧૦ કડકડતી તેલ કઢા વિષે, તા તળવું છે તન; કેશ ગ્રહીને તાળુવા કે, અમારે છે ધણુ મન. ૧૧ સુધન્વાએ સાંભળીને, સ્મા અયુત સેવક ખેલીયા, પણું મન નવ
નુગદીશ; આણી રીશ. ૧૨
