પ્રેમાનંદ શ્રીફળ શળ ક્રેવડી ૩, હી લિ આદરી મલિયાગર મચી, જાઈ જીઇ મેગરા ને માલતિ, પુષ્પ ભારે વનસ્પતિ તે, સર્વે રહી છે વંક મૉડ. સૂકાં; હું વાપી ગ્રૂપ ને પાવટ કુંડ ત્યાં, તળાવ ભરિયાં તાય; રહી કેળ ને કારંગી; લીંમડા ને ધીંગી. સૂકાં. ૫ ચંદન ચંપાના છેૉડ; ચાતક હંસતે માર કાલિા, શબ્દ કરતાં હાય. સૂકાં. છ જ્યાં જુએ સેવા સાધુના, ત્યાં મટ અંત; શાલા સુંદર વન તણી, જાણે રત પુલી વસંત. સૂકાં. ૮ એવા દેવ ઋષિનાં વચન સુણીને, અર્જુનને સંધે પડિયા; સૂકાં. ૧૦ સૂકાં. ૧૧ સૂકાં. ૧૨ સૂકાં. ૧૩ ક્યમ લીલાંનું સુકું થયું, એમ સબ્યસાચી ઉરિયા. સૂકાં. ૯ નારદ કહે સાંભળ રે અર્જુન, થયા પૂર્વ સમાચાર; તે વાડીમાં ક્ષમતા આવ્યા, દુર્વાસા એક વાર. ત્યાં છાયા દીઠી શિતળ વૃક્ષની, મુનિ બેઠા આસન વાળી; અને સમે મંદીરથી આવ્યે, વાડીતણા જે માળી, માળી મુનિ ભી ધાયા, ચાર ખેડા જાણી; પ્રહાર એક મુખીના કીધે, જટા કર ગ્રહી તાણી. (ત્યારે) ક્રાધ કરીને દુર્વાસાએ, જોયું નેત્ર ઉધાડી; અગ્નિ જ્વાલા ઉઠી તેથી, ભસ્મ કીધી સર્વ વાડી યાખિ થઈને દુઃખી, અન્ય સ્થાનક સંચરવા; માળી મુનિને પાયે લાખ્યા, કાલાવાલા કરવા. માળી કહે મેં નવ ઓળખ્યા, ઈશ્વર હવે કા કીજે; અપરાષ મૂકી અત્રિનંદન, શાપ અનુગ્રહ દીજે, દુર્વાસા મેલ્યા તવ વાણી, આનંદ અંતર પામી; એ વન લીલું ચારો જ્યારે, આવશે વિષયાને સ્વામી. નારદ કહે સાંભળ અર્જુન, એ સાધુતળું કારણું; ચંદ્રહાસ દર્શને લીલી થઈ વાડી, જેને વહાલા અશરણ-શરણું. વળ. સાં. ૧૪ સૂકાં. ૧૫ સુાં. ૧૯ સ. ૧૭ વહાલા અક્ષરણુારણુ તા, સાધુ ભેાળપણે કર રે; જ્યાં જ્ઞાલિગ્રામ કંઠ સાથે, ત્યાં અવળાનું સવળું કરે છે. 24
