૩૪ શામળસટ કાપ્ત કરીને કામની, ધરી રાયશું રાજ; શાક કરિ મેઠી સભા, કાઇ ન દેશા દોષ. રાજાને કહ્યું રાણિએ, કાઢે ગળશે જાત; હમણાં તુજને લાગશે, સ્ત્રી હત્યા સેંસાત, બ્રહ્મહત્યા ધ્રુથા તણેા, કાઇક કાળે પાર; સ્ત્રીયા જેણે કરી, નહી નર્કમાં ઠાર. ચાપાઇ. રાયે મન વિઞાસિયુ, માટી ત્યા ખાળ; કુંવરને હાથે હણી, આછું મારે। કાળ. દાલ પળે સુત ઉગરે, કહ્યું પ્રધાનને તે કા, તેમા પડિત પ્રીતથ્થું, કહેાક્રમ સૌઉગરે, પ્રીત કરી પડિત કહે, વચન સુણી માતાજી તણું, કુંવર મંન દુઃખ પામ્યા ત્રણ; સુત માને જઈ લાગ્યું. પાય, શટ મારા કાં અન્યાય. મારા તાતનું વચન જ જાય, શે ક્રમે આવે આ કાય; જાયુ તે જાવાનું સર્વ, ગંદી દેહ તશે શા ગર્વ. મૂજ પિતાથી ક્રમારા, જક્રિકરને કાં મારશે; એક વચન માટે ખળી છળ્યા, પુરણુ વચન પાતાને ૫પૈં।. ૧૦૨ હરિશ્ચંદ્ર અંત્યજ ઘેર રહ્યો, વીભીષણ લંકાપતિ થયે; વસને પાંડવ વનમાં ગયા, નયને કૌરવ તા ક્ષય થયા. અહંકારી અભિમાની હાય, ચિરંજીવી જગમાં નહિ કાય; જાઓ પૈસા તમાડી પેર, પ્રીછવી માને મેકલી ઘેર; કહ્યું તાતને મૂકી મામ, તમે તમારું કરીને કામ. દાહવા શ્રીહત્યા નવ થાય; પૂળ પંડિત રાય. પ્રધાન પુછે જોષ; દિસન કાને દોષ. ' એલ તમારા પાળવા, સુગૢા રાય એ સૂત્ર; વનમાં હાડા પૂત્ર. અગ શિર ડેષ ન દિજીએ, સુણા રાય સાચ્ચું; જેથી શાસ્ત્રોમાં વઢે, એવી ખાટું માથુ ૯૯ ૧૦૧ ૧૦૩ ૧૦૪ ૧૦૫ ૧૦૬ ૧૦૭ ૧૦૮
