આ વરસાદમાં તણાઈ જાય તો નવાઈ નહિ એમ ગૌતમને લાગ્યું.
એક પાસેનું દ્વાર ઊઘડ્યું. એ દ્વાર કામડાને થેપીને બનાવેલું હતું.
‘આવ્યો કે, મૂઆ, પાછો પીઈને ?’ એક સ્ત્રીનો કાપી નાખતો અવાજ સંભળાયો.
‘પી. લે. ઓ મૂરખા. રામ નામ પાન...” દારૂડિયાએ ભજન શરૂ કર્યું.
સ્ત્રી બહાર આવી. ગૌતમને તેણે જોયો.
‘પાછો જોડીદાર લાવ્યો છે !’
‘હું જોડીદાર નથી.' ગૌતમે કહ્યું.
‘જે હો તે હો. જરા ઘસડીને ઘરમાં નાખવા લાગો... મૂઓ મરતો હોય તોય. જંપીને બેસવા વારો આવે ! સ્ત્રીએ કહ્યું. વરસાદ બંધ પણ પડી ગયો - જરા રહી ફરી પડવા માટે.
ગૌતમે અને સ્ત્રીએ પેલા પીધેલા માણસને પાણી અને કાદવમાંથી ઘસડી ઝૂંપડામાં ખેંચી આણ્યો. દારૂડિયાનું શરીર મજબૂત, ભારે અને કસાયલું લાગતું હતું. પલળેલા માણસને કોરો કરવા માટે આ ઝુંપડામાં ન હતો ટર્કિશ ટોવેલ કે ખાદીનો રૂમાલ. પાણી ઝૂંપડીમાં હતું. જરા સૂકી જગા હતી. ત્યાં બે ચટાઈના ટુકડા પાથરી દીધા અને સ્ત્રીએ પુરુષનાં ભીનાં વસ્ત્ર સાવ દૂર કરી એક ધોતિયું ઓઢાડી તેને સાદડી ઉપર નાખ્યો.
‘શું કામ કરે છે ?’ ગૌતમે પૂછ્યું.
‘હમણાં તો કશુંય નહિ. નોકરીમાંથી કાઢી મૂક્યો છે.’
‘શાની નોકરી હતી ?’
‘મિલમાં મજૂરી; બીજું શું હોય ?’
‘નોકરી નથી. તોય દારૂ પીએ છે ?'
‘શું કરે ત્યારે બીજું ? ઘરમાં ખાવાનું ના મળે. પહેરવાને ચીંથરાંયે નહિ ! રહેવાનું નરકમાં ! દારૂ પીએ તો ભાન તો ભૂલે !’ પત્નીએ દારૂડિયા પતિનો બચાવ કર્યો - જોકે તે એકલી પડતી ત્યારે પતિને ગાળો દેવામાં બાકી રાખતી નહિ !
ગૌતમને પણ કશો જવાબ જડ્યો નહિ.
'મોટા માણસના છોકરા છો, નહિ !’ પેલી સ્ત્રીએ પૂછ્યું.
‘ના, ગરીબ છું. પરંતુ આવી ગરીબી નથી જોઈ.’
‘હુલ્લડમાં નાસી છૂટ્યા છો ?'
‘હા, કાંઈ જવાનો માર્ગ ન રહ્યો અને વરસાદ પડ્યો.'
