આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
૧૬૪
છેલ્લું પ્રયાણ
એટલું જ કહીને, રખેને હું ચાલ્યો જઈશ એવી — ધારણાથી, પેલું દળદાર દાસ્તાન ઉઘાડી કહ્યું:
‘ફક્ત અનુક્રમણિકા જ વાંચી બતાવું. વાંચવા માંડી અક્કેક ગીતની પહેલી પહેલી પંકિતઓ:—
ચાંદરણાંની રાત રે, સ્વામી રમવા જવા દે.
✽
ફૂલ ફૂટ્યું ને ચાઈલા ચાકરી હો મારા રાજ.
✽
એક ઝીણી પિછોડીની ઓઢણી, એને ખસી જતાં
નૈ લાગે વાર રે.
✽
પાન સરીખી ગોરી પાતળી.
✽
ઓ મારા રંગીલા લાલ ! તું તો મને ગમતો નથી રે.
✽
મોરવેલ વાડીની મધ્યે તલાવડી.
✽
પણ પછી તો યુવાન નર્યાં શબ્દવાચનથી ન અટકી શક્યો. એણે તો તાલસૂર ઉપાડીને ગાવા માંડ્યું. એના ધીરા ગળામાંથી ખરજનાં હલકદાર મોજાં ઊઠયાં:—
પેલી ચાંલ્લાવાળી કોણ?
એનો ચાંલ્લો ઝપાઝપ!
મારુ મન્ન મોહ્યું રે.
