“પહેલો જાસો એક મહિના પર આવેલો, તેમાં પાંચ હજાર ડોલર ટપાલથી મોકલવાનું લખેલું. નહિ તો બેટીનાનો જાન લેવાની ધમકી દીધેલી, એટલે મેં મોકલ્યા, “હેરારીનો શ્વાસ બોલતાં બોલતાં ગૂંગળાયો.
“હેં –” ઘોઘરે અવાજે હુંકાર કરતો મેરિયો ઊભો થઇ ગયો, એનો ચહેરો લાલચોળ બની ગયો, ક્ષણ વાર તો એનાથી કશું બોલાયું નહિ, પછી ફેરારીના ખભા હલબલાવીને એણે ત્રાડ નાખી. “શું - તેં મોકલ્યા ? ઓ રે બેવકૂફ ! – હું એ કુત્તાઓને બરાબર પાઠ ભણાવીશ ! બેટીનાનો જાન લેવાની ધમકી ? આહ, પહાડનાં સાબરડાંની પેઠે એ એકોએકને હું ઠાર મારીશ. આહ ! બેટીનાનો જાન !”
થોડી વારે ઠંડા પડીને એણે ટેલિફોન પકડ્યો; છૂપી પોલીસના ખાસ ડિટેક્ટિવ સાથે વાત કરી.
અમેરિકામાં વસતા ધનવાન ઇટાલિયનોને સતાવીને નાણાં પડાવી રહેલી એ અધમ છૂપી મંડળીનું મુખ્ય ધામ નેપલ્સમાં હતું. પણ એનો પત્તો પોલીસખાતું મેળવી શક્યું નહોતું. એ મંડળીની શાખાઓ દુનિયાભરમાં પથરાયેલી હતી અને પારીસમાં પણ અનેક જાસાઓ તેમ જ ખૂનો તેમનાં જ કરતૂકો હોવાનું મનાયેલું. અનેક ઇટાલિયનો આ કાળા પંજાના છૂપા ત્રાસથી ત્રાહિ પોકારીને પોતાના વેપાર-રોજગાર સંકેલી વતન તરફ ચાલી નીકળેલા, પણ વહાણમાં ચડતાં પહેલાં જ તેઓની હત્યા થયેલી. કમભાગ્યે પોલીસના હાથ હેઠા પડ્યા હતા, કેમ કે આ નનામા જાસા તથા હત્યાઓથી પ્રજામાં એટલી ધાક બેસી ગયેલી કે કોઈ પણ આદમી છૂપી પોલીસ સાથે સહકાર કરવા છાતી કાઢતો નહોતો.
એક દિવસ પોલીસ અને મેરિયો વચ્ચે એવું ઠર્યું કે જાસાચિઠ્ઠીમાં જણાવ્યા મુજબ ભાઈ ફેરારીએ એ દુકાન પર બનાવટી પરબીડિયું લઈને મુકરર સમયે ઊભા રહેવું, ને પોલીસે સાદા પોશાકમાં થોડે દૂર હાજર રહેવું. પરિણામે પેલો પરબીડિયું ખેંચવા આવનાર આદમી પકડાયો ખરો, પણ તપાસ કરતાં એ તો કોઈ રઝળુ ખીસાકાતરુ નીકળ્યો અને એને પૂછતાં એણે જણાવ્યું કે મને તો એક કોઈ અજાણ્યા આદમીએ પૈસા આપવાનું કહી આ કામ કરવા રોકેલો છે. મને કહેવામાં આવ્યું છે કે તારે આ કામ પતાવીને ચાલી નીકળવું. પછી રસ્તામાં ચાહે ત્યાં એ લૂંટનો માલ કબજે કરીને અમે તને તારું મહેનતાણું ચૂકવી આપશું.
આમ આ આદમીના પકડાઈ ગયા પછી મૂળ ટોળીને હાથ કરવી અશક્ય હતું.
ફેરારીની સાથે તે દિવસથી છૂપા પહેરેગીરો મૂકવામાં આવ્યા. એના પેટમાં ઊંડી ફાળ પેસી ગઈ હતી. પરંતુ મેરિયોએ તો નિર્ભય દિલે આ છૂપી મંડળીની શોધમાં પોલીસની સંગાથે ઝુકાવી દીધું. એક અઠવાડિયામાં એણે કેટલાકને પકડાવી આપ્યા. દરમિયાન એક પ્રભાતે મેરિયો પોલીસની ઓફિસમાં કોઈ ત્રાસ પામેલા પશુની માફક દોડ્યો આવ્યો; અને ખબર દીધા કે છાતીમાં છૂરીના જખમો કરી કોઈએ મારી નાખેલો ફેરારી એના ઘરમાં પડ્યો છે અને એને ત્યાં દસ વર્ષથી નોકરી કરનાર નોકરનો પત્તો નથી. મારા પર પણ જાસાચિઠ્ઠી મોકલી છે. લખ્યું છે કે, “હવે વધારે દખલગીરી કરતો નહિ. નીકર તારા પ્રાણ કરતાં પણ જે તને પ્રિય છે તેને તું હારી બેસીશ.” નીચે પેલું, પંજાનું અને છૂરીનું ખૂની ચિત્ર હતું.
મેરિયો નિર્ભય હતો. રોષે ભભૂકી રહ્યો હતો.
