પૃષ્ઠ:Dvirefni Vato Part 2.pdf/૫૯

દેવી કે રાક્ષસી કેવા સુંદર દેખાય છે! એમનું કપાળ કેવું ઝગે છે! એટલા વહાલા લાગે છે! બધાને જોઈ વળેા. કાઇ ભાયડા આવા હાય તો બતાવા. કાઇ ખાયડી ભણી એની આંખને ખૂણા પશુ કદી ખેંચાય નહિ. અહાહા, એટલા બધા વહાલા લાગે છે! જાણે શું કરી નાખું ! ( ખાટલામાંથી ઊઠે છે. નીચેની ઉક્તિ- આમાં ધીમે ધીમે બાવલા પાસે જતી જાય છે. ) સુશીલા : ખરેખર, સુમતિ માશી કહેતાં હતાં તેમ મારાં માબાપને બહુ જ બનતું હશે. પણ મારાથી આવું સંભળાય ? કંઈ નહિ, હું તે એના દરદ સારુ જોઉં છું ને! પ્રભા : જાણે દી રાત બાધમાં જ ચાલી રાખું. અહાહા! અહીં આવે તે હમણાં • પણ મારી તે સામું એ જોતા નથી. ... હું તો એમને ગમતી જ નથી. હું કયાં એમના જેટલી ભણેલી છું! એમને તે ખૂબ ભણેલી જોઇએ. જાએ લઇ આવે, ખૂબ ભણેલી જોને. સુશીલા : આ આટલું ગાંડપણુ. પ્રભા : મને એના પર આટલું વહાલ થાય છે એનું એને કાંઇ નથી. એક ઘડી મારી પાસે બેસતા નથી. કહું તે કહેશે મારી જિંદગી તું એકલી માટે નથી. ત્યારે બીજી કઈ રાખણી માટે તમારી જિંદગી છે? મેલેા તે ! અમે કેમ તમારે માટે આટઆટલું કરીએ છીએ ? ક્રમ કાંઈ અમે માહીને આવ્યાં છીએ, પરણીને નથી આવ્યાં ? પાછા કહેશે તું પણ સ્વતંત્ર જીવન ગાળ, અળ્યું તમારું સ્વતંત્ર જુએ હસે છે. શું વાંચે છે? કેમ હસે છે? પરીક્ષાના પેપરા વાંચે છે. જરૂર કાઈ રાંડના પેપર હશે. રાંડેા કાણુ જાણે શા સારુ આટલું ભણતી હશે. રાંડેા ભાયડા ન મળતા હોય તા જાએ કાંઈ . મારી જીભ જાય છે! માંડા બીજાના ભાયડા આડી શું કરવા આવેા છે ! .. ..! એ 34