શા માટે આવ્યા હશે ? કશી આર્થિક મદદ માગવા ? આજની આફતમાંથી બચવા અહીં આશ્રય માગવા આવ્યા હશે ?
‘પધારો શેઠ, બહુ વહેલા કાંઈ?’
‘શુભ કામે આવ્યા છીએ.’
‘ફરમાવો.’
‘તમારી તિલ્લુને આ પ્રમોદ જોડે પરણાવી દો.’
‘હેં?’
‘કહું છું, તમારી છોકરીને મારા છોકરા જોડે પરણાવી દો.’
‘અરે, પણ એમ તે કાંઈ....’
‘કહું છું, હમણાં જ પરણાવી દો. પાંચ જ મિનિટમાં.’
'અરે, પણ આ તે કાંઈ આઈસ્ક્રીમ ખાવા જેવી વાત છે કે પાંચ જ મિનિટમાં પતાવી દેવાય ?’
‘પણ તો પછી તમે તિલ્લુનું માગું મારે ત્યાં શા માટે નાખ્યું ?’
‘જખ મારવા.’ ઉજાગરાથી થાકેલા સર ભગનથી ગુસ્સામાં બોલાઈ ગયું.
‘તો હવે એ પૂરું જ કરો. જલદી કરો કંકુના.’
‘અરે, પણ તમે તો કાંઈ ઘોડે ચડીને આવ્યા છો ?’
‘અમારી પાસે હવે વધારે સમય નથી.’
‘સમય ન હોય તો પધારો આપને ઘરે પાછા.’
‘મારો પ્રમોદ અહીંથી પરણ્યા વિના પાછો નહિ જ ફરે.’
‘તમે તો પરાણે પુણ્ય કરાવવા જેવી વાત કરો છો.’
‘એટલે જ કહું છું કે સીધી રીતે માની જાઓ. તિલ્લુને જલદી હસ્તમેળાપ માટે તૈયાર થવાનું કહી દો.’
‘શેઠ, દીકરી મારી છે, તમારી નથી.’
‘તમારી છે એટલે જ તો તમારી પાસે આવવું પડ્યું છે. વધારે સમય ન બગાડો. ગોરમહારાજને મારી ગાડીમાં જ લાવ્યો છું. તિલ્લુને તૈયાર કરો.’
