‘આ ચોથી ફેબ્રુઆરીએ તો દુનિયા આખીનો જ ઘડોલાડવો થઈ જવાનો છે ને ? પછી દામો પારેખ પણ નહિ રહે ને એનો અસ્તરો પણ નહિ રહે.’
‘પણ એ રહે ત્યાં સુધી તો મારે ચેતતા રહેવું પડશે ને ?’
‘દામાના અસ્તરાનું એકસ્ટ્રા રિસ્ક તો એલ. આઈ. સી.વાળાઓ પણ કવર નથી કરતા.’
‘દામાનો અસ્તરો તો બહુ તેજીલો હો શેઠ !’ ગિરજો વચ્ચે બોલ્યો. ‘આ મારી દાઢી બોડી, આડી ને ઊભી, પણ દામાનો જીવ સાવ ચપટીક હોં શેઠ !’
‘કેમ ? તને શું વાકું પડ્યું ?’
‘સાબુ મૂળેય ન વાપરે. સાચોખોટો પીછો ફેરવીને પાછો નકરું પાણી ચોપડીને જ અસ્તરો ઊઝરડે...આ દાઢીની ચામડી હજી ચચરે છે.’
‘તારી એ દાઢી નહોતી, પણ જંગલ હતું, જંગલ. એ બોડવા માટે અસ્તરાને બદલે બુલડોઝર ચલાવવું પડે.’
‘અરેરે ! મારા ચતુર્માસના પંચકેશ...દામા પારેખે પલક વારમાં હરી લીધા.’
‘અલ્યા, પણ આખી પૃથ્વીનો પ્રલય થવાનો છે. પછી તારા પંચકેશને ક્યાં રડવા બેઠો ?’
‘એટલે જ તો હું તમને ક્યારનો કહી રહ્યો છું, શેઠ, કે પ્રલય સામે પ્રાયશ્ચિત્ત કરો.’
‘કેવી રીતે ?’
‘સહસ્ત્રચંડી શાંતિયજ્ઞ કરીને.’
‘હવે ઘરણટાણે ?’
‘તે અષ્ટગ્રહ યુતિ સાથે સાચે જ સૂર્યગ્રહણ પણ છે જ. ગ્રહણનો વેધ આપણા દેશમાં નહિ દેખાય, પણ એથી કાંઈ એની અનિષ્ટ અસરમાંથી આપણે થોડાં બચી શકીએ ?’
