ભર્યું છે દુઃખ દુનિયામાં નહિ કંઈ સુખ દુનિયામાં,
છતાં સુખ મેળવે તેથી, જગતમાં એ નવાઈ છે.
અમે ચોળી સહુ અંગે, સનમની યાદ કેરી ખાક,
ધૂની આ પ્રેમીનીમાં તે, કળી સુખની લપાઈ છે.
નિસાસા માશૂકના વ્રેહના, તે તો ધમણ છે,
બન્યાં આ હાડ લાકડ પ્રેમ, અગ્નિકુંડમાંહી છે.
થઈ ચિતા ! ભડક્તી હોમ, કીધો આંસુડાં ઘીનો,
લઈ મુખ મંત્ર માશૂક નામ, આહુતિ અપાઈ છે.
પૂર્યું ઘીને થયા ભડકા, પડી મૂર્તિ નજર તેમાં,
મીઠી મૂર્તિ તણી યાદી, હજી દિલમાં છપાઈ છે.
લઈ વીણા કરે ને ગાય, દૈવી ગીતડું મીઠું,
મધુરાં ગીતની ધૂન આ, હૃદયમહીં રહી છવાઈ છે.
કીધો મેં યજ્ઞ તો પૂરો, હવે તો ભોગ છે દેવો,
દઈ દે ભોગ લઈ ખંજર, પછી તો બાદશાહી છે.
કહે દુનિયા 'દિવાનો' તો કહે છે કામ તેથી શું?
દિવાના માર તું હૃદયે, શનમ યાદી રફાઈ છે.
દા. ખુ. બોટાદકર
લખ્યું પત્રમાં પ્યારા ! 'નથી સત્કાર મેં કીધો,
'ખબર વિવેકની મુજને નથી તે તું ક્ષમા કરજે.'
અહો ! સત્સ્નેહને અંગે, સુહૃદ એ બોલવું છાજે?
અરે જો પ્રેમ આદરને નહીં એ પ્રેમ પ્રેમીનો.
