પૃષ્ઠ:Ishwarchandra Vidyasagarnu Jivancharit.pdf/૧૧૩

૧૦૪

ઇશ્વરચંદ્ર વિદ્યાસાગર

---

નન્ય ભારતના પરમ ગારવધળ, ભારતજનનીનાર પુત્ર ઇ બચેન્દ્રની વનહીરા સમાપ્ત થવા માવી, હેમના પકોક ગયા એક વર્ષે પૂર્વે તેમની પ્રિય પત્ની દીનભથી દૈવી અતિસાર રોગથી પી થવા લાગ્યાં. તે ૪. સ. ૧૮૮૮ ની ૧૩ મી એંગર્સ્ટ વિશ્વસાગરના જીવતતી સુખ દુઃખની બાળી, પતિરાષ્ટ્ર સાખી , પતિ, પુત્ર, ન્યા; પગપાત્રી અને ત્રિ, ડિત્રી દિ વરતારની સેવા કુળ પામીને પૂર્ણ સૈભાગ્ય સુખ સાથે ગધામમાં એશિયાર ગૃહિણી હતાં, સાસુજીની ખાક એમને સુધીને કરીને બનાવવાના બણ શાખ હતા. પાસના પૂરેપૂરી પ્રતિ હતી પરંતુ વિદ્યાસાગરે સીધાવ્યાં. દીની પણ પ્રતાને પુણ્યાન કરવામાં જ્યારે એનુ કરવા એક પુત્ર નારાયણચન્દ્રને દાડી મુકો જ્યારે પુત્ર વત્સલ દીનભષીચે ખામણના પક્ષ લીધા હતા. પતિથી છનાં એમણે ઘણીશર પુત્રને રદ કરી દેતી, પોતાનાં ઘરેણાં સુહાન્ત કેટલીકલર મેતે સમાપ સોફ્ ગીરવે રાખ્યાં હતાં. એથી વિદ્યાસષ ગાથા તેમન ઉપર ગુસ્સે થમ્ર હતા. પરન્તુ દીનમનીનું મૃત્યુ થતાં વિદ્યાસાગરન હ્રદયમાં દાંપત્ય સુખ સ્મૃતિ તાજી થઈ આવી, દાતમીની ટ ડા- બેને પગલે જાવા લાગી. જૈમના વિયેળ જનિત કમિથી એનુ એજ વળગવા લાગ્યું. એ અન્તર્ હહથી એના શૅગ પણ વધરે ગો પત્નીના મૃત્યુ પછી બિવાસાગરના શરીરમાં કે મનમાં પૂર્ણ મુક્તિ કાઈ દિવસ જોવામાં આવી નહીં. તેમનુ દુશ્મર વન દિન પ્રતિષિ નિસ્તેજ થવા લાગ્યું. પશુ એ દશામાં પણ જ્યારે તબિયન સુધરતી ત્યારે પોતાના આસન ઉપર બેસીને કામ જા ભાગતા જળસ એશી રહેવું એ એમના સ્વભાવથી નિ હતુ. 20X