પૃષ્ઠ:Jaya-Jayant-Nahanalal Dalpatram Kavi.pdf/૧૧૭

૧૧૭

જયા-જયન્ત

 

---

પાપના ઝગમગિયા અંચળા

લોક ઓઢી કે ઉતારી જાય,

એટલે આ અહીંનું પાપમન્દિર.

જૂવો, દર્શન કરો,

ઉતારો કે ઓઢો એ અંચળ.

(દાસીને તીર્થગોર પાપમન્દિરમાં જાય છે, થોડીક વારે વસ્ત્રોને વેણી સમાં કરતી દાસી તથા તીર્થગોર બહાર આવે છે.)

નૃત્યદાસી: (સ્મિત કરતાં કરતાં)

તીર્થગુરુ ! લોક મોહ પામે

એટલું રૂપ ત્ય્હારે છે હજી મ્હારૂં.

મ્હેં માન્યું કે દિવસ આથમ્યો;

સાગરનાં જલ વધે,

તો મ્હારાં પાપ વધે.

પણ આપને કાળાશ અડકી હોય

તો ગુરુજી ! ગંગામાં ધોજો.

તીર્થગોર: અમારે તીર્થવાસીને તે વળી

પાપ શાં ને પુણ્ય શાં ?

(નૃત્યદાસી જાય છે. નીચે પટમાં જયા ને તેજબા સ્નાનશુદ્ધિ કરી આવે છે.)

જયા : હું તો જોગણ બની છું મ્હારા વહાલમની;

વહાલમની,

પ્રેમઆલમની;

હું તો જોગણ બની છું મ્હારા વહાલમની.