પૃષ્ઠ:Kabir Bodh.pdf/૧૬૯

કબીરબોધ

૧૬૩

 

---

ભીએય પાન આમકે ઝાલર તાની; મેવા અષ્ટ કરા પરવાની. સબ સચેાગ પુનિકરૅ બનાઇ; સાધુ સતા લે ઐઠાઇ. નરિયર પાંચ સવાસા પાના; સવા શેર નવેધ ધરાના. અબ વિધિ સાજ ધરે પુનિ આઈ; સંત સાધુકા આદર લાઇ. પૂનમ પાઠ પઢન પુનિ લાગે; Âાતા વક્તા સુન અનુરાગે. અથ વિચારે સભા સુનાવે; સખસંતનકા દેશ બુઝાવે. પૂનમ પાઠ પૂણુ જખ ઇ; નરિયર પાંચ મેરેપુનિ સાઇ તબ સાહિમા ભાગ લગાઈ, પાન પ્રસાદ પુનિ ય ખટાઈ. સવા શેર તંદુલધરવાના, ગઉકા ક્ષીર ઔર પરમાના ફ્રેિન ભાજન નહીં કરાઇ, રાત્રિ ભાજન કીજે ભાઈ. ખીર ખાંધૃત ભાજન કરઇ, સાહેબ નામ હૃદયમે ધરઈ. સબ પકવાન પુનિ કરે અનાઇ, તખ સાહિડ્ડા ભાગ લગા. શેખ ઝાઝ સ્પરૂં ખાજેતરા, ભોગ લગાવે સત્ય કબીરા. અપને હાથસ દીપક બારે, તમ સમરચકી આરતી ઉતારે. ચા લગનમે ધ્યાન ધરીજે, સુલગનમે ભાજન કીજે. ચૌદા લગન પૂનમ સુખદાઇ, પરિવા લગન પૂનમ દુઃખદાઈ. પાિ લગન પીછૅ જાની, વડી બત્તીસ ચાલીસ અનુમાની અષ રાતલાં પૂનમ હાઈ, તા દિન વ્રત કા પુનિ સેઇ. હિન આપેસે ચૌદશ હૅાઈ, ઉપર પૂનમ મિલે સમેાઈ. તાનિ નત કરી હા ભાઈ, મન સ્થિર હોય ખાન લગાઈ. ચાર પહેર! જામજી કીજે, ધરમેં બૈઠ સતનામ જપીજે. ચાર પ્રહર ને નહિ અનિ આવે, અ રાતલા જામણુ કરાવે. પ્રશ્ન માંહિ પડી હરાવે, ખિના મંત્ર જાગ્રુણુ ના કરાવે. અમે કાષ્ટ અશિી નાઈ, સકલ પાપ સહેજે મિટ જાઈ