પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૧૦૩

ઉઘાડી બારીએથી ત્યાં દેખે છે કોઇ આ બધું;
યુવાને ઓળખી વ્હાલી, ખેંચી લીધો હસ્ત ઝટ.

ભોંઠી પડી શરમથી ચમકી ઉઠી એ,
જે ના થવું ઘટિત તે તો થઇ ગયું કૈં;
એ સ્વપ્ન, એ જખમ એ વિષઘૂંટડાને,
વિમાસતી, સળગતી ગૃહમાં ગઇ એ.

જોયું મનાય નહિ કદિ એ રમાથી,
જોયું ભૂલાય નહિ કદિ એ રમાથી;
કિન્તુ 'દીઠેલ કદિ આ નવ હોય સાચું'
સંકલ્પ એ દ્રઢ કરી સુખણી થઇ એ!

બિચારાનું હૈયું સળગી પણ ઉઠ્યું, બળી ગયું,
ફરે, ડોલે માથું, નયન પર ગાઢું પડ વળ્યું;
રહ્યા સ્વેદે ભીના થરરથર કમ્પી અવયવો,
ક્ષણો બે વીતી ને રુદનમય આ નાદ નિકળ્યોઃ-

'અરે! મ્હારી વૃતિ, હૃદય મમ, ને વૃત્ત મુજ એ
'ઘડીમાં શું જૂઠાં થઇ જઇ બન્યાં મોહવશ રે!
'અરે! નિર્માયું શું મમ હૃદયને ધૂળ મળવું?
'અરે! એ કન્યાના હૃદય કુમળાને સળગવું?

'રમા! વ્હાલી વ્હાલી! ઝળક તુજ ચોક્ખા હૃદયની
'હવે ઊંચી આંખે નિરખી શકવાનો કદિ નહીં!
હવે ક્યાંથી પૂજું? હૃદય તુજ ઊંચું અતિ રહ્યું!
'ગયું પાતાલે ને મમ હૃદય પાપી થઇ ગયું!

'પ્રભુ' એવું ક્હેજે કદિ નહિ મને તું, પ્રિય!હવે!
'પ્રભુ ત્હારો પાપી જખમ તુજને એ કરી શકે!
'અરે! ઉછેર્યું તેં મધુર મૃદુ કેવું કુસુમડું?
'બગાડ્યું મેં તેને કચરી કચરામાં પ્રભુ! પ્રભુ!

'કલી મીઠી દૈવી! રજ પડી હવે દૂર કરજે!
'ફરી આ જાળે તું લપટીશ, કલી! ના કદિ અરે!
'રમા જેવી પાછી ઝળકમય તેજે ચળકજે!
'ક્ષમા આ પાપીને કરી કદિ હવ તે ન સ્મરજે!'

કલાપીનો કેકારવ/૧૫૬