પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૧૦૭

યુવાનના બે કરો બાંધી, બોલી ક્રોધથી દેવી એ;
'નામ મ્હારૂં નીતિદેવી, કેદી તું મુજ છે બન્યો!'

એ સુણતાં ગૃહ મહીં પ્રક્ટ્યો ઉજાસ,
આકાશમાં લટકતું કંઇ સત્ત્વ બીજું;
તેના પ્રકાશથી ગયો ઝટ બન્ધ તૂટી,
ને દેવી કેદી કરનાર ભળી હવામાં!

આ પાંખનો નભ મહીં સુસવાટ વાગે!
પાંખો કને કબૂતરો ઉડતાં દિસે કૈં!
તે શ્વેત છે કબૂતરો,વળી શ્વેત પાંખો!
ને શ્વેત વસ્ત્ર દિસતાં ઉડતાં હવામાં!

તે આસપાસ વીજળી સરખું કુંડાળું!
કૈં કિરણોમય દિસે ચળકાટવાળું!
તેમાં દિસે પદ ગુલાબી ફુલો સરીખા!
જેમાંથી અમૃતઝરો ઝરતો અથાગ!

તેના પડે શીકર સૂર્ય શશી પરે, ને
તેના પડે શીકર તારક ને ગ્રહોમાં!
સ્ત્રી શું દિસે મુખ શશીવત સત્વનું એ,
જેમાંથી ડોલર તણી ખુશબો વહે છે!

પ્રીતિદેવી તહીં આવી, ઊભી યુવાનની કને;
એક હસ્તે ગ્રહ્યો હસ્ત, બીજો હસ્ત દિલે ધર્યો.

તેના સ્પર્શથી અંગ અને અવયવો કમ્પી રહ્યાં સૌ, અને
મીઠું ઘેન ચડી ગયું મગજમાં ને જીવ જૂદો પડે!

દેવી પાંખ પસારી ઉડી ગઇ એ આત્મા લઇ સ્વર્ગમાં!
સામી આવતી દેખી ત્યાં હસમુખી તેની પ્રિયા શોભના!

કુમારિકાનો કર એક લીધો,
લીધો વળી એક યુવાનનો;ને
જરી હસી દેવી કહે "સુપ્રેમી!
"બનો હવે એકરૂપે સુખેથી!

'રમા વળી આવતી આ ઉડીને,
'ત્રણે દિલો એક જ આજ થાશે!

કલાપીનો કેકારવ/૧૬૦