તેને સ્વર્ગ મળ્યું જ જે નરકથી પામી શક્યો મુક્તિ છે,
મૃત્યુ એ પણ આધિ વ્યાધિ દુ:ખનો સાચો જ ઇલાજ છે;
દે ધિક્કાર ખરેખરા જિગરથી તો તે દયા હું ગણું.
દે તું પ્રેમ વધુ મને, પ્રિય સખિ ! ધિક્કાર દે યા વધુ.
૧૧-૮-૧૮૯૬
હજુ એ મળવું
મમ દંશ નહીં બનશે હલકો
મમ દાહ, અરે! બનશે બમણો;
રૂઝતો વ્રણ તો ઉવળી પડશે,
મળવું, મળવું હજુ ત્હોય સખે !
અધરો મુજ સ્વાદ તને નહિ દે,
જરદી મુજ ઓષ્ઠ પરે દિસશે;
કંઈ લાલી મહીં તુજ સ્નેહ હશે,
મળવું, મળવું હજુ ત્હોય, સખે!
મુજ દર્દ મહીં
મુજ શોક મહીં,
અહ ! ચેટક એ જ મને વળગ્યું,
"હજુ એ મળવું ! હજુએ મળવું !"
જવ વખ્ત થયો પડવા વિખુટાં,
કંઈ વર્ષ સુધી ફરી ના મળવા,
ચુપકીભર આંસુ ભરી તું મળ્યો,
તવ શ્વાસ વહ્યો કંઈ એક હતો,
તુજ ચુમ્બનમાં શરદી ભરતો,
મુજ કાજળમાં કંઈ એ કરતો;
બસ, એ જ હતો નકી સૂચવતો,
મુજ આ સ્થિતિ ને તુજ એ સ્થિતિ , ઓ!
મળવું, મળવું હજુ ત્હોય અહો !
