પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૨૮૬

'મહા એ હોળીનો શૂરવીર સહે ગેલ કરવા -
'ખપી ત્યાં જાવાને દૃઢ મુજ ઉરે નિશ્ચય હતો.

'ભગિની-માતાનું યવનકરથી રક્ષણ થવા -
'કટાતાં ખડ્ગો ને શિથિલ કરને સજ્જ કરવા -
'હરિ હાથે આપે અતિ મધુર વેળા સુભટને,
'ખપી ત્યાં જાવાનો દૃઢ મુજ ઉરે નિશ્ચય હતો.

'અહીં અત્યારે આ કુદરત તણું પાન કરતાં -
'પ્રભુની લીલામાં હ્રદય વહવી મગ્ન બનતાં -
'વિચારો ઘોળન્તું મુજ મગજ એ એક જ હતું,
'હતું કો આનન્દે મુજ ઉર સમાધિમય થતું.

'હતો હું વૃક્ષોમાં શૂરવીર તણો નાદ સુણતો,
'હતો હું મૃત્યુનું રમણીયપણું કૈં નિરખતો;
'હતો હું જોતો આ રવિકિરણમાં ખડ્ગ ઉડતાં
'અને દૈવી જુસ્સો ધડધડ થતો'તો જિગરમાં.

'અશાન્તિ, પીડા કે કશીય પરવા કિન્તુ ન હતી,
'પ્રભુ દોરે ત્યાં આ હ્રદય વળવા તત્પર હતું;
'પ્રભુ જાણે ક્યાં આ હ્રદય દ્રવતું'તું કુદરતે,
'પ્રભુ જાણે શાથી સજળ મમ નેત્રો પણ હતાં.

'તહીં પંખી ઊડ્યું! કંઈક નજરે અમૃત પડ્યું,
'પ્રભુ જાણે શાથી મુજ જિગરપ્યાલું તહીં ઢળ્યું;
'જહાંને જોવાની મુજ ઉરની દૃષ્ટિ ય પલટી,
'પ્રવાસીને નૌકા નવીન વળી કોઈ મળી ગઈ.

'હશે શા માટે એ મુજ હ્રદય આલમ્બ મળવો -
'નવું જોઈ કાંઈ નવીન ધબકારો ઉપડવો?
'પ્રભુએ કાં આવું મરણસમયે અમૃત ધર્યું -
'પ્રભુ જાણે તેણે વહન મુજ આવું ક્યમ કર્યું?

'હતું મૃત્યુ મીઠું! રુદન વળી વ્હાલું ક્યમ થયું!
'હવે શું નિર્માયું રુદન કરવું બાલક સમું?
'સખે! ભાઈ! ક્ષત્રીનયન રડતાં તું નિરખશે,
'અરે ભોળા! તેથી તુજ હ્રદય શું લજ્જિત થશે?

કલાપીનો કેકારવ/૩૩૯