પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૨૯૬

એ યોધનું હૃદય કૈં વહને પડ્યું છે,
એ મૂછ કાંઈ ફરકી હસવા ચડે છે;
ભીલો ભણી નયન શાન્ત રસાલ ચોટે,
ઉચ્ચાર કાંઇ કરતું મુખ એ દિસે છે -

'ઓહો! કો સદ્ભાગ્ય આજ તમને લાવ્યું ઉપાડી અહીં!
'ઓ ભોળા મુજ ભાઇઓ! હરખજો સૌ આજ ફાવી જઇ!
'ગોહેલો સુણવા કદી ય તમને ના ના પ્રસંગો મળ્યા!
'ક્ષત્રિના સમશેરને નિરખવા ના કાળ આ યોગ્ય વા!

'આજે કો ઇતિહાસનો દિવસ આ મ્હોટો તમે માનજો!
'ક્ષત્રિનાં હથિયાર આમ મળતાં ફૂલાઇ ના ના જજો;
'આવાં સાહસથી હવે જીવિતને દૂરે સદા રાખજો,
'ભોળા! લૂટ મહીં હવે અનુભવી કાંઇ વધારે થજો.

'અત્યારે તલવારથી રુધિરને ઇચ્છા નહીં ઢોળવા,
'કો પ્રાણી પર આજ કૈં ઉપડવા નારાજ છે હસ્ત આ;
'મ્હારા ખડ્‍ગ વતી જીવાડી શકું તો ઇચ્છા જ જીવાડવા,
'આ લોહી સઘળું ય ત્યાં હૃદય આ તૈયાર છે અર્પવા.

'આ હોમાઇ જતી જહાં પ્રતિ પળે મૃત્યુ તણા મ્હોં મહીં -
'તેને પોષણ આપવા અમર કો મીઠી વહે વીરડી;
'તેનું પાન કરી અહીં હૃદય આ અજે હતું મ્હાલતું,
'કોઇનેય બચાવવા મગજ આ વિચાર છે ઘોળતું.

'આ મ્હારી તલવાર, આ હૃદયનું વીરત્વ ને શૌર્ય આ,
'ને ક્ષત્રીવટના પરાક્રમ તણી ચાલી જતી નીક આ -
'એ સૌથી ઉર માત્રથી જગતને જે કો બચાવી શકે,
'તેમાં પૂર્ણ વિશેષ કાંઇ પ્રભુતા દૈવત્વ કાંઇ દિસે.

'ભાઇ! આ સમશેરથી નવીન કૈં શીખાય તો શીખજો,
'હા! તેના ઉપયોગમાં તમ ઉરો કાંઇ વિશાળાં થજો;
'ક્ષત્રિની પ્રિય જોગણી ગૃહ મહીં રાખી સદા પૂજજો,
'ને આ ખડ્‍ગ ઉપાડવા હૃદયથી કૈં કેળવાતા થજો.'

વેગડો ભીલનો રાજા આવે પાસ હમીરની,
વૃધ્ધ એ આકૃતિ ભાસે જૂદી કૈં સહુ ભીલથી.

કલાપીનો કેકારવ/૩૪૯