પૃષ્ઠ:Kalapino Kekarav.pdf/૯૯

'રમાનું હૈયું એ વચન નવ આપી કંઇ શકે,
'અને ના ના એ કૈં દરદ મમ જાણી કદિ શકે!

'સુખી એ છે એ તો મમ હૃદયનું છે સુખ નકી,
'કરી તેને ભાગી સુખી દિલ ના શકું ના કરી દુઃખી!
'પ્રિયાની વ્હાલી એ પણ મૃદુ સખી આ સમજતી!
'દુઃખી એ હૈયું તો મમ હૃદયની છે પ્રતિકૃતિ.

'કૃપા છે, માયા છે, છલકતી દયા છે જિગરની,
'રમા તેને ચાહે, પણ દરદ જાણી ન શકી!
'મને ચાહે, પૂજે, પણ દિલ ન ખુલ્લું કરી શકે!
'રમા મ્હારી ત્હોયે દરદ મમ જાણી નવ શકે!

'છ વર્ષોથી મ્હારૂં હૃદયઝરણું આમ વહતું!
'છ વર્ષોથી તેનું ગરીબ દિલડું આમ જ વહે!
'રમાને હું યાચુ! મમ હૃદય યાચે ગરીબ એ!
'રમાને તો વ્હાલાં હૃદયદ્વય છે એક સરખાં!

'જિગર જળી જતાં એ અંકુરો ખાક થાશે!
'રડી રડી કરમાશે શોભના બાપડી રે!
'ગરીબ દિલ ઉકેલે કોઇ એવું મળે જો,
'હૃદય મમ ઠરે રે! દાઝતું કાંઇ આ તો.
'
હાથમાં હાથ દેઇને આવે છે શોભના, રમા!
દિસે યુવાન પી જતો બંનેના ઉરનો રસ.

આવે કુરંગ વળી કો કૂદતું બીધેલું,
આવી યુવાન પગમાં પડી એ ગયું ત્યાં:
નેત્રો હતાં ચપલ બીક વતી થયેલાં,
ને શ્વાસથી હદય એ ધડકી રહ્યું'તું.

બોલી લેશ હસી રમા, 'પ્રિય અહો! આ છે દુઃખી કાં હજુ?
'આવ્યું છે એ તુજ એ હવે શરણમાં! પંપાળ તેને જરા!
'પાળેલું મુજ એ ગરીબ મૃગલું! તે આશરે જો પડ્યું!
'માગે જો કદિ છાંય કો જિગરથી તો આપવી તે ઘટે.'

'શરણ મમ થયું તે પૂર્ણ આનન્દમાં હો!
'શરણ મમ પડેલાં કોઇ દી ના દુઃખી હો!

કલાપીનો કેકારવ/૧૫૨