પૃષ્ઠ:Kathan Saptashati.pdf/૧૫

ભુતનું મન બાકલે રાજી
ભુંગલાનો સાંધો.
ભુંગલા વોણી ભવાઈ.
ભુંડી રાંડે બમણો વરો.
ભુંડા માણસથી ભુત નાશે.
ભુખ્યું તેને કાંઈ ન દુખ્યું.
ભેંશના શેંગડાં ભેંશને ભાર કરશે.
ભોલે ભાવે રાંમાઈઓ.
મરે મકવાણા અને ફુલાઅ પીજારા.
મનમાં પરણ્યા ને મનમાં રાંડ્યા.
મણનું માંથું જજો પણ નવટાકનું નાક ન જશો.
મધદરીઆમાં ખારવા ખુટા.
મશાંણના લાડવામાં એળચીનો સ્વાદ (નહોએ).
મરીને માળવો ન લેવાય.
માગીઆ વીના તો માઅ ન પીરશે.
માંનગત વીના દેવ ન ફળે.
માને મેલી કોણ ધાવે.
માગી ખાવું ને મશીદે સુવું.
માગું તો મોત પણ ન આવે
માગ્યુંતું ચડવાને નેં મળું ઊપાડવા
માથું વાહાડી ઓશીકે મુંક્યું તો કે મને ખુંચે છે.
માંથેથી ઊતરતી સગા બાપને હજો.
મરતા મીંઆનો મુલક
માળી રૂઠો ફુલ લેશે પણ ચોટલી નહીં લે.
માઆનેં ભઅ છે કાઆનેં નથી.
માંનીએ તો દેવ નહીં તો પથરા.
માંડ અસવાર નેં મોહોડા ચડીઆ.
મા મને રાજાએ બોલાઓ કે જા ગધેડીના કુતરાનેં માર.
મીણનો હાકમ લોઢાના ચણા ચવરાવે.
મુંડે મારો પાવઈ (તેનો કોણ ધણી)
મુરખ પાસે કાગળ ન બોલે.