પૃષ્ઠ:Kathan Saptashati.pdf/૧૯

સવભાવનું કાંઈ ઓશડ નથી.
સઊની ગત તે વઊની ગત.
સઈયારાની સાસુ ને ઊકઅડે મોકાંણ
સરપ દરે પાંશરો ચાલે.
સઈઆંને ઘેર વીવા ને મઈઆંને ઘેર ઊજાગરો.
સમો ચરતે સાવધાંન.
સાચનેં કદી ન આવે આંચ.
સાપને ઘેર સાપ પરૂંણો જીભના લબકારા કરે.
સારા રાચમાં સાવરણી.
સાચા બોલો સગી માને ન ગમે.
સસુ ફોડે તે કહડેલાં થાઅ ને વઊ ફોડે તે ઠીકરાં.
સાસરાની સુલો સારી પણ પીઅરની પાલખી નહીં સારી.
સાસરે જતાં કોઈ છીનલ નહીં કહે.
સારો સગો આથમાં લેખું.
સાસુ બેઠી શીખાંમણ આપે અને વઊં બેઠી કીડીઓ ગણે.
સુખમાં આવે નીંદરા દુખે સાંભરે રાંમ.
સુદામાના તાંદુલા અને વીદુરજીની ભાજી.
સુઈઆંણી આગલ પેટ સંતાડવું નહીં
સુરજ સાંમી ધુલ્ય નાંખે તો આંખમાં આવીને પડે.
સો હાથ ભરે પણ એક હાથ વધારે નહીં.
સોનાના સુરજ ઊગા.
સોંધુ ભાડું ને શીદપરની જાત્રા.
સોમણ તેલે અંધારૂં.
સો દીવા ઓલવીને એક મશાલ પ્રગટી.
સોમ દાતારને એક વરો.
સોળે સાંન ને વીશે વાંન. (વીશ વરસ પછી શરીર ઊંચુ વધે નહીં)
સો સીપારસ ને એક મુલવણી.
સો તારી રામ દુહાઈનેં એક મારૂ ઊંહું.
સોઅ પછવાડે દોરો.
સોનાથી ઘડામણ મોંઘુ.
હઈઆના બળા હાશ હાશ.