પૃષ્ઠ:Kathan Saptashati.pdf/૨૧

કાંને કોટે દેખું નહીં અને લાડુનું તો લેખું નહીં.
ખોદવો ડુંગર અને મારવો ઊંદર.
ખેતી કરવી તો રાખવું ગાડું લડાઈ કરવી તો બોલવું આડું
ખડસલીઓ તાપ અને મરતલીઓ બાપ.
ગરાશીઆની ઘોડી અને રાંડી રાંડની છોડી.
ગ‌ઉં રાવણનું રાજ વણપરધાને વાંણીઆ.
ગદો દેગદાને ગાઅ પાંમજે તું માદાની માઅ.
ગાઓ તાંહાં સુધી ગાજો પછી ઝાંપો દઈને જાજો.
માઅ વાઅ અને નાચવા જાય. ભાગ્યમાં હોય તો ભુવો થાય.
ગુરૂ કરીઆ મેં ગોકલનાથ ઘરડા બલદને ઘાલી નાથ.
ઘો મરનારી થાએ ત્યારે વાઘરીવાડે જાઅ.
ઘેર ઘોડો ને પાળો જાઅ એવો કોણ મુરખાનો રાઅ.
ઘેર દુઝણું ને લુખું ખાઅ એવો કોણ મુરખનો રાઅ.
નીરધનીઆનો જાઓ અને બાવળિયાનો છાંઓ (સુ‌ઊપકાર કરે)
નાઈધોઈને પુંજોકુબો એક મુવો ને બીજો ઊભો.
ચોરીનું ચંડાલે જાય અને પાપનું ધન કુત્તા ખાય.
જનાવરનો જીવ જાય અને હાડીઆને મન હસવું.
જુગટીઆની હા અને છીનાળવાની મા.
જુઠા ઝગડા કરના નહીં કરના તો ફીર ડરના નહીં
જેણે મેલી લાજ તેને ત્રણે જગનું રાજ.
જમવામાં જગલો અને કુટવામાં ભગલો.
જેની દાંમન પાક તેને શેની ધાક.
જો વરસે મઘા તો ધાન થાઅ ઢગા.
જો વરસે હાથીઓ તો મોતીઓ પુરાએ સાથીઓ.
જે ગ‌આ મરી તેની ખબર ન આવી ફરી.
જોગી બેઠો જપે અને જે આવે તે ખપે.
ઝાડ વંઠીઊ કે બગલું બેઠું કાઆ વંઠી કે કાળીઉં પેઠું.
તાઢા ચુલા નેં ઊની રાખ જે આવે તે કુટે કાખ.
ઠાંમ જેવી ઠીકરી અને મા જેવી દીકરી.
ડાઓ દીકરો દેશાવર વેઠે ડાઈ વઊ ચુલામાં પેસે.