૧૧૦ : વિદ્યશન ડા
વિદ્યાર્થી : ચાલ, ગાળ અમે ઉમેરી લઈશું. પણ આ તમારી મેળી- મધ્ય ગુજરાતી જેવી કવિતા ન લખતા. સંસ્કૃતના ઘેર 1.51 સ‘ભળાય, હિંદી-ઉર્દૂની છટા ખીલી નીકળે, બંગાળીનુ 1.57 મુલાયમપણું ઊતરે અને મરાઠીના ોરદાર ખટકાર વાગે એવું 1 કાંઈ બતાવી આપ. ગુજરાતી તે ‘ શું શાં પૈસા ચાર’ કહેવાય... અલ્યા, ગુરુ આવતા લાગે ! ...બેસી નએ-કામે લાગા... [ પાવડીના ખટકાર થઈ અટકી ાય છે. બેત્રણ જણ સંસ્કૃત રૂપ ગાખે છે. ] પ્રેમાનંદ : ગુજરાતી એટલે શું શાં પેસ ચાર ! એમ ? એ મહેણુ ગુજરાતને અને ગુજરાતી ભાષાને વગાવનાર ગુજરાતી ટળે ? ન આ જ હોય ત્યાં બીજું શું થાય ? સુલrળાં લ… RE કહી પર પ્રાંતા પણુ ગુજરાતને વગાવે ! અને ગુજરાતીએ પણ તેને વાવે !...હું કાંઈ ન કરી શકું?...jરુ દેખાય હા ઘુ છે ?...સાધુ રામચરણ ? YUG_ [ પાવડીના ખટકાર સાથે સાધુ રામચરણ પ્રવેશ 75 * કરે છે]
- || ગુરુદેવ ! નમોનમ :
સાધુ : વત્સ ! કેમ મને યાદ કર્યા ? પ્રેમાનંદ : મારી માતાને, મારી માતૃભાષાને ગાળ પડે છે! એને કે માથે આળ મુકાય છે કે એ ભ્રષ્ટ છે, એના ઉચ્ચારણમાં સામર્થ્ય નથી, રસ ઝીલવા સરખુ એનુ પાત નથી. પરાધીન પ્રજાની એ ભાષા છે; વ્યાપારીએની એ ખેાબડી ખાલી છે; એને પડી બારાખડી મળી છે. GJF F પેાતને ઘટ 31929 સાધુ : તા તું એને શુદ્ધ કર; ઉચ્ચારણમાં જેમ લાવ; બનાવ કે જેથી રસ ઝિલાય પણ સમગ્ર ભારતની પણ—કાઈ ગુજરાતી જ દૂર કરશે ! વ્યાપારી- ની ભાષા એ ભલે હાય; એનું સંસ્કરણ કર. અને સચવાય પરાધીનતા– <br વ્યાપારીએ
