યારામ : ૭૩ રતન : પ્રભુની ભરી આંખ જરા નીચી ન ા? હું સહુજ : સુવાડી સ્થ લાદ. બેસતાં અને સૂતાં પ્રભુ તા છે જ ને? JI [ રતન સુવાડવા પ્રયત્ન કરે છે.] FFFF દયારામ : હવે છેલ્લે સુઈશ, પ્રભુચરણે. કરી [બધાં જ એ શિષ્યા અને શિષ્યાની આંખમાં 14 F આંસુ આવે છે અને આંખ લૂછે છે. ] આમ રડા નહે, તમે બધાં ! મારુ’ ગીતામાહાત્મ્ય ' તા તમને સહુને મુખપાડે છે. એવાં તમને આવુ રુદન હાય આજ્ઞા...વિનંતિ. રણછોડ ! સાંભળેા મારી છેલ્લી મારાં પુસ્તકા તુ સભાળા રાખન PY BOO}}}
[ રતન પુસ્તકાનું એક પાટ લાવી રણછોડની પાસે છે. ] વસંતરામ ! પેલા મારા તબૂા. એ આજથી તારા. આમ, અ [ રતન તંબૂરા લઈ વસંતરામને સાંપે છે. ] અને રતન ! તને તા હુંશું આપી શકુ?...વારુ. પેલી મારી છબી જક કરીને તે જ ચિતરાવી હતી. એ હવે તારી પાસે જ રાખજે. 2154 છબી તરફ આંગળી કરે છે. ઘેલાભાઈ અમીન પોતાની બગલમાંથી એક કિંમતી શાલ વિના પગ ઉપર એઢાડે છે. તેમની સામે યારામ પ્રથમ જોઈ રહે છે.] આ તે। ઘેલાભાઈ! અમીત ખરેા ને!...આ શું મૂક્યું પ આગળ, અમીન ? શાલ ! ઊન સબથી ભરેલી !...હું શું કરીશ એને ?...રાખ ઉપર તે એ શેાભે? [ ઘેલાભાઈ મુખ ફેરવી લઈ આંખ ઉપર વસ્ત્ર ઢાંકે છે.
