શીગમાં
- ૧૭ :
માથામાં તા કંઈક લાડીએ જેવુ થયુ! “ હુશે. એ તે ઈ ઝાડમાડની ડાળ ભરાઈ હશે. ” ભાઈ તા કેળાં ખાતાં જાય ને બીજી બાજી માથે શીગડાં મોટાં થતાં જાય, કિશારકથાઓ શી'ગડાં તે ઝાડે અડ્યાં, ડાળે અડવાં, ઊઠે ત્યાં તા શેઠ હુલે કે ચલે ! શેઠ કહે: “ એય માળું ! આ તા માર્યા. કેળાં ખાતાં શીંગડાં થયાં. ખરૂં કાઢતાં આ તા ઊંટ પેઠું ! લાવ ને ત્યારે કાચાં કેળાં ખાઉં ? ' શી'ગડાં ઝાડે ભરાતાં જાય છે ને કાચાં કેળાં શેષે છે. એક કેળ હતી. કાચી એની લૂમ હતી. લૂમે કેળાંને પાર નહેાતા. શેઠે કાચાં કેળાં ખાધાં. શીંગડાં તે હરકત નહિં. એક ખાધુ, એ ખાધાં, ત્રણ ખાધાં. ટૂંકાં થવા માંડ્યાં. એમ સાવ મટી ગયાં. નાના શેઠ હરખાયાઃ “ આ ઠીક છે. ટોપી મળશે, ઝમેા મળશે, હાથથી ગયેલે ધાકા મળશે ને ટોપલી યે મળશે. કુંવરીને તે લીધે જ છૂટકે, નાને શેઠે પાકાં કેળાં લીધાં ને ભરમજા નીકળ્યેા. લેવાં છે કેાઈ ને પામાં “ લેવાં છે કાઈ ને પાકાં કેળાં કેળાં ? ” સાદ પાડીને વેચે છે. કુંવરી કહે: “ આજે કેળાં ? ક્યાંથી ? ખાનડી, બાનડી ! એલાવ કેળાંવાળાને. ” “ કેળાંવાળા, કેળાંવાળા ! એક લૂમનું શું થાય ? ” “ એવું તે કાંઈ ભૂલ હૈાય ? આ તમારાં જ છે ને ? 22
