ક્લિાઘા
- xs:
પ્રથમ ખંડ આ તા થાક્યા. શેઠ તા મ્હેતા હતા કે ચ’પે તો એક બાલદીમાં ધરાશે, પણ આ તા કાંઈ પાર જ નથી ! પંચાસ પાણાસા બાલદી તા ક્યારની યે થઇ ગઈ. ચાલ શ્રેડીક વધારે નાખું. શેઠ પૂછશે તો જવાખ શે। દઇશ ? ’’ વળી બાલદી ઉપાડીને પાવા માંડયું. પણ ત્યાં ક્યાં પત્તો લાગે એમ હતા ? ભાઈ તા થાક્યા. કહે: “ માર્યો ! પાણી પાયા વિના ખાવાય શું જવુ'? ચાલ, એ ઘડી સુઇ જાઉં. ડિલ આખુ ભરાઈ ગયુ’ છે.’’ ચાર તે ક્યારા પાસે તેા. બિચારા થાક્યો પાક્યો ઘડી વારમાં સુઇ ગયો. સાંજ પડી; અંધારૂ થયું. ત્યાં માટા ચાર આવ્યો. તે કહેઃ “કેમ ભાઈ! ઊંઘ આવી ગઇ ?” નાના ચાર કહેઃ “ બીજું શું કામ હાય ? ઊંઘવાનું જ હોય ને ? ” બંને ચાર વાળુ કરીને તા. મેટા ચાર નાનાને કહેઃ “કેમ ભાઈ! તારૂ કામ ડીક છે ને ? મારા પર તેા શેઠ રાજીરાજી લાગે છે. ગાય તા એવી સાજી છે કે વાત કર મા. હું તે ઝાડ નીચે એ... દિવસ આખા સુતે. ન એને ચરાવવી પડી કે ન પાણી પાવુ' પડયુ. આ એની મેળે ચરીને પાછી આવી ને મને જગાડયા, કેમ ભાઈ! તારૂ ટ્રામ તેા હળવું હતું ને ? ” નાના કડે: “ મારૂ કામ તા તારાથી રે હળવું હતું. આ બે બાલદી નાખવી પડી. ત્યાં તે ખાગમાં પાણી પાણી 45
