પૃષ્ઠ:Kishor kathao.pdf/૪૯

શિારકથા પ્રથમ મી ભાઈ તા માથે ખાટલા, હાથમાં લાડી ને ગાય વાંસે સીમ આખી ભટક્યા. છેવટે સાંજ પડી, ત્યાં તેા ટપ દઈને ગાય પાસે આવીને ઊભી રહી. ભાઈ તા લઈને ઘર તરફ આવ્યા. આ તરફ મેટા ભાઈ તા મેાડા મેાડા ઊંચા. કાલનાં હાડકાં દુખતાં હતાં તે વહેલા ઊઠવાની સાં રહી નહેાતી. મનમાં કહેઃ tr આજ ઠીક છે. એક એડોલ નાખશુ એટલે પાણી પવાઈ જશે. વહેલા ઊઠીને શું કરવું છે? ખરી ખબર તા ભાઈશા બને પડશે, ગયા છે ભાઈ ખાટલા લઇને સૂવા તે ! એ..... લીલા ચાટિયાને લીધે વા આવશે ને જોજો ભાઈ સૂતા સૂતા સુખના સૈડકા લેશે ! પણ સાંજ પડે ત્યારે થાય તે ખરૂં. માટી હાળી જેવી થશે. ‘’ આસ્તેથી ભાઈએ બાગને પાણી પાવાનું શરૂ ક્યું. ધડધડ એ ચાર ખાલી ખેચી કાઢી ને કયારામાં નાખી, ખીજી એ ચાર નાખી. માટા ભાઈ હે: “ આ તે ખાલી ખાલી આવે છે કે ભરેલી ? માલીકેાર કાઈ ભૂતબૂત બેઠું છે કે છે શું ? આ આઠ માલદી પાણી ક્યાં ગયું ? ” આમ જોયું તેમ જોયુ પણ ઝાડ જેવુ આડ ને ક્યારા જેવા યાર. “ હશે, લાવ બે બાલદી વધારે નાખુ. ” વળી એ પાંચ ખીજી નાખી. પણ કયાં પત્તો લાગે એવું હતુ? એ તા વિચા- રમાં પડયા ને કહેઃ “ મારૂં સાળુ, આમાં કંઈક કરામત છે. જે હાય તે ખરૂ પણ કાંઈ ક્યારા ભર્યો ત્રિના છૂટકો 49 P