પૃષ્ઠ:Kishor kathao.pdf/૬૯

કિશોરકથા પ્રથમ ખંડ પછી તે। નાગકુમાર ડોશીમાની સાથે રમે, જમે ને આખા દહાડા મજા કરે. કાઈ વાર તો એના આપા સાથે ફરવા પણ જાય. એમ કરતાં કરતાં ઘણાં ય દિવસ વીતી ગયા. નાગકુમાર પચીશ વર્ષના થયાં. એક દિવસ નાગકુમાર હેઃ “ માજી ! તમે વે ઘરડાં થયાં છે. આખા દહાડા તમારા એકલાંથી કામ કેમ થાય ? મારે કાંઈ તમારા જેવા હાથપગ થાડા જ છે કે હું ઘરનું વાસીદુ વાળું ને રાંધણુ રાંધુ ? મને કાઈક રાજાની કુંવરી પરણાવેાને ? રાજાની કુંવરી આવીને ઘરનું બધું કામ કરશે. પછી તમે નવરાં થશે એટલે હું તમારા ખેાળામાં બેસીશ, ને તમે મને રમાડજો ને વારતા કહેજો, તમને તેા સારી સારી વારતા આવડે છે. ” મા કહેઃ “ દીકરા ! આપણે રહ્યાં ગરીબ માણસ, રાજાની દીકરી આપણે ઘેર તે ક્યાંથી હાય ? રાજાની ટ્વીરીતેા રાજકુવર સાથે પરણેને ? ,, નાગકુમાર મ્હેઃ “ એમ તે ડ્રાય ? કાલે મારા આપાને રાજા પાસે મામ્યા ને રાજાને હેવડાવા કે અમારા દીકરા વેરે તમારી કુંવરીને પરણાવા. ” ૐાશી હેઃ “ પણ રાજા તા આપણે એવુ કહીએ એટલે મારી જ નાખેને ? નાગકુમાર હેઃ “ એનું તમારે શું કામ છે ? રાજા આપણને મારી નાખે તે મારે માથે, પછી છે કાંઈ? ' 69