આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે
( ૪૪ )
મન્દ હસંતાં મેદાનોમાં મ્હાલતી
જાએ ધીરે ધરી ધીરો આનન્દ એ. ૪
કૉયલટહુકો મધુરો તટતરુકુંજમાં
કો ઠામે સુણીને એ હરખી નાચતી,
ને નિજ મીઠો રવ તે સંગે ભેળતી
ભર આનન્દે વહેતી એ ચાલી જતી. ૫
ત્હેને કદી કદી ભૂરું વ્યોમ નિહાળતું,
કદી ચંદા કરી મન્દ હાસ હેને ચૂમે,
એ સહુકેરી છબી નિજ હઇડે ધારીને
વ્હેતી ચાલે, લહરી ઝીણીએ ઘૂમે. ૬
હું ઊભો એ નદૃનદીસંગમ ઉપરે,
ને દીઠાં જળ બંનેના ભેળાં ભળ્યા,
પેલા નદૃનો ઘોર ઘોષ ધીમો પડ્યો,
ને ત્યહાં નદીની લહરી નાચી જોરમાં. ૭
આગળ નાંખી નજરે નવ દીઠું કંઈં,
ઝાંખાઈ મુજ આંખ્ય અતીશે તેજથી,
પણ પેલી ગમ દૂર ઘણે મ્હેં ઝાંખિયો
ઝળહળતો કંઈં સિન્ધુ વિશાળ પડ્યો અતિ. ૮
ત્યહાં એ નદૃનદીસંગમ ભળિયો મ્હેં દીઠો,
ભળિયો પણ વળી વ્હેતો અળગો સિન્ધુમાં;–
