આમ રંગબેરંગી અંગે વસન ધરંતી રે ,
ત્હેને પેલી શીળી ચંદા સ્મિત જો કરંતી રે. ૭
શી નિરખી રહી આકાશ ઊંચે ચઢીને રે,
સાદું દિવ્ય રુપેરી દ્યુકૂલ ઘનનું ધરીને રે! ૮
શો ઘનપટમાંથી નિહાળે સન્દ્યા સખીને રે?-
પામું હર્ષ કાન્તિ તુજ શાન્ત શીળી નિરખીને રે. ૯
તમ બે સખિયોનાં રમ્ય રૂપ નિહાળી રે,
ભૂલ્યો હું આ જે ચૉપાસ ભૂમિ રસાળી રે. ૧૦
સૂતી સૂતી લીલે હાસે ચંદાને જોતી રે!
ભૂલ્યો આ વળી પર્વતમાળ ચૉગમ મ્હોટી રે- ૧૧
એક ઉપર બીજી રચી છેક ગગનમાં જાય!
મેધપરિઘશું જે મળી ભ્રમ દેતી ક્ષણ મન માંહ્ય! ૧૨
હેવાં ભૂમિ અને ગિરિમાળ સન્ધ્યારંગે રે,
રંગે ક્ષણભર નિજ અંગ અતિશ ઉમંગે રે. ૧૩
અભ્રપટ પછી હોડી ગાઢું સન્ધ્યા સૂતી રે,
નેં ચંદાકેરી વિશ્વ વ્યાપી વિભૂતિ રે! ૧૪
ચઞ્ચલ સન્ધ્યા સુન્દરી ભભક ગણે પ્રિય જેહ,
કે શીળી ચંદા રૂડી એકરૂપ જે દેહ,- ૧૫
